In de wondere wereld van logge en deprimerende doom metal is Windhand een van die groepen die net dat tikkeltje verder gaat dan de rest. Dat heeft niets te maken met extremiteit, maar het slepende karakter van de muziek en van het genre an sich wordt hier tot bijna het extreme gerekt, maar aan de andere kant blijft het geheel wel boeien en meeslepen. Daardoor wordt 'Soma' een bijzondere reis, zij het geen echt makkelijke.
'Soma' is traag, bijzonder traag. Windhand is een groep die doorheeft dat met een minimum aan inspanning maar met uitgekiende instrumentatie het geheel een quasi etherische en uitdagende atmosfeer krijgt. Dat langzame karakter is trouwens ook een van de elementen die er voor zorgen dat een luisteraar onheilspellend meegezogen wordt in de drukkende eenheid van de plaat. Ook de totaalklank speelt daar gretig op in, want de zoemende gitaren klinken zo fuzzy en zompig dat het op bepaalde momenten bijna lijkt alsof men het hoofd in een bijenkorf heeft gestopt, maar dan eentje die vol zit met semi-lethargische en tegelijk muzikale beestjes. Dat rauwe karakter is ook een van de aantrekkingspunten, want wie even doorbijt na opener 'Orchard' blijft gebiologeerd luisteren.
Dat zware geluid in combinatie met de ronkende gitaren en de hevige edoch eenvoudige drumlijnen hebben slechts een klein nadeel: de zang van frontvrouw Dorthia Cottrell verdrinkt haast in de muur van geluid. Haar lichte en bezwerende stem is nochtans een grote troef, maar ze komt hier niet altijd even goed uit de verf omdat de geluidsmuur van de instrumentalisten zo overweldigend is. Jammer, maar aan de andere kant krijgt het geheel nu een onwereldse tint die heerlijk melancholisch grijs kleurt en aan het eind van de rit goed past binnen de wereld van Windhand.
Deze groep is op geen enkel moment doom light, maar staat juist aan het andere uiterste van het spectrum: topzwaar, zompig, log en grauw, maar tegelijk voorzien van feeërieke tinten die een uiterst aparte sfeer doen ontstaan. Het vergt even wat doorzetting, maar wie de poorten van dit wondere universum door komt, heeft er een nieuwe band om te koesteren bij.
