Witchery verrees uit de assen van de thrash-death band Satanic Slaughter. Tegenwoordig spelen enkele van de bandleden ook nog bij The Haunted, Arch Enemy en Bloodbath. Met andere woorden: de muzikanten die Witchery uitmaken zijn niet van de minsten. Door hun razendsnelle thrash metal wisten ze al snel harten te veroveren van snelheidsmaniakken over de hele wereld. De albums 'Restless and Dead', 'Dead, Hot and Ready' en 'Symphony for the Devil' zijn dan ook pareltjes van ongecompliceerde thrash. Op 'Don't Fear the Reaper' slaat de band echter een iets andere weg in: de snelheid heeft plaats moeten ruimen voor midtempo en de songstructuren zijn nu eerder gelinkt aan meer moderne metalbands. Dat is een beetje een vreemde ommekeer, maar gelukkig biedt het nieuwe schijfje meer dan voldoende kwaliteit.
Het duurt nochtans even vooraleer een luisteraar zich volledig kan vinden in deze nieuwe Witchery. Het lijkt namelijk eerst zo dat de begintracks behoorlijk op elkaar lijken. Dat is echter slechts schijn: via slinkse wegen en uitgekiend denkwerk kruipen deze nummers onder de huid en blijven daar hardnekkig zitten als een moeilijk te verwijderen teek. Waarschijnlijk gaan er mensen kankeren dat Witchery niet meer hetzelfde is nu ze zo traag spelen, maar die gaan voorbij aan het feit dat de songs op dit album veel beter uitgebalanceerd zijn. Het hypnotiserende 'Draw Blood' of 'Crossfixation' zijn voorzien van haast bezwerende gitaarpartijen en dito baslijnen. Drummer Martin Axenrot houdt zich meestal in, maar kan deze keer meer spelen met ritmes en hoeft niet meer een snelle polkabeat te hanteren. Nog een grote verandering is de zangprestatie van Toxine: in plaats van zijn typische hoge krijsstem rommelt het nu meer vanuit de onderbuik. Het is niet onaards diep maar behoorlijk verstaanbaar en ongelofelijk smerig. Het is deze vuigheid die het nieuwe materiaal een stevige boost geeft. Een mens hoeft geen lyrische hoogstandjes te verwachten, wat onder meer 'Disturbing the Beast' of 'Damned in Hell' reeds doen vermoeden, maar het geheel wérkt wel.
'Don't Fear the Reaper' is geen hapklare brok thrash meer, maar een meer doordacht metalalbum dat laat horen dat oerthrashers best in staat zijn om vernieuwing in hun universum toe te laten. Wie Witchery enkel kon smaken voor de snelheid is er dus aan voor de moeite. Maar de band heeft wel aan maturiteit gewonnen.
Meer over Witchery
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
