Een rommelig postpunksfeertje en een hoes waarop de samenwerking met (leden van) Bloc Party, The Futureheads en Maxïmo Park prijkt: zoiets stinkt wat naar hypes en commerce. Het verhaal wil dat één van de leden van dit kwintet uit Newcastle een email heeft verzonden naar al zijn muzikale idolen om samen met hen een nummer op te nemen en dat die toevallig bij bovengenoemde grootheden een positieve reactie heeft ontlokt. De wonderen lijken de wereld dus nog niet ontvlucht te zijn. Wat dan ook de feitelijke invalshoek mag wezen, laat het duidelijk zijn dat er op dit erg gevarieerde plaatje inderdaad veel leuke liedjes staan.
Een project als dit, waarbij veel inspraak is gelaten aan de deelnemende gastartiest, onttrekt spijtig genoeg wel wat de aandacht van de oorspronkelijke band. Zo is het niet meteen duidelijk welke muziek Yourcodenameis:milo nu zelf juist maakt. Wat wel blijkt, is dat de groep zeker niet terugschrikt voor enige flexibiliteit. Zoals verwacht, opent 'Print Is Dead Vol. 1' met enkele rammelende gitaarrocksongs die perfect in het rijtje bovengenoemde hypes passen. Vanaf het derde nummer, 'The Trapese Artist' (samen met The Automatic), wordt gelukkig duidelijk dat de cd veel meer in zijn mars heeft. Luid schreeuwende zangpartijen werpen met felle en hoekige gitaren een stevige geluidsmuur op die doet denken aan een combinatie van Placebo en The Mars Volta. 'We Hope You Are What You Think You Are' met Martin Grech probeert dit stevige spel te overtreffen in volume, wat resulteert in een woeste rocksong. 'Captain of Lies' verdubbelt het ritme en brengt er nog meer hoekige gitaarpartijen in, zodat een combinatie van brulrock en emocore ontstaat. Tot zover de kwade kant van dit plaatje. 'Ordinary Day' gaat met diepe bassbeats en snedige tekstfrasen van Lethal Bizzle de hiphoptour op, al steken ook hier (loops van) felle gitaren de kop op. De meest opvallende bijdrage is echter 'Noah', met medewerking van Maxïmo Park. Dankzij een eindeloze herhaling van zenuwachtige elektronische ritmen en een monotone mijmerzang ontstaat een soort van verwachtingsvol spanningsveld dat zwaar hypnotiserend werkt. Net wanneer de luisteraar volledig in de ban geraakt van dit geheel, sluipen mysterieuze gezangen het nummer binnen en geven het een heerlijke, subtiele wending.
De invalshoek van dit project is niet onaardig. Zonder te weten wie of wat nu juist Yourcodenameis:milo is, profileert deze cd zich als een soort van bizarre soundtrack van een onbestaande film die de veelzijdigheid van de drukke, stedelijke samenleving van morgen zou kunnen uitstralen. Nog veel leuker dan die veelzijdigheid, die 'voor elk wat wils' inhoudt, is een constante hoge kwaliteit. Wie gitaarpopliedjes zoekt die recht voor de raap klinken, is er zeker aan voor de moeite. Een uitstekend oog voor originaliteit, detail en eindklank maken van 'Print Is Dead Vol. 1' een belevenis die keer op keer meer overtuiging oproept. Het is daarom te hopen dat dit plaatje met bizarre layout van de fabrieksinstellingen van een gekopiëerde cd later nog een jonger broertje of zusje mag krijgen.
Meer over Yourcodenameis:milo
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
