Zimpala is het live project van Frédéric Beneix, beter bekend als DJ BNX. En hoewel het live element zich veelal beperkt tot percussie, zang en keyboards klinkt 'The Breeze is Black' toch merkelijk meer organisch dan de meeste danceproducties. Zonder uitzondering zitten er geregeld veranderingen in de tracks, waardoor er net zo goed naar geluisterd als op gedanst kan worden.
Rustig en relaxt valt Zimpala zeker (gedeeltelijk) bij de lounge onder te brengen, maar dan wel aangelengd met allerhande beats en samples/klanken die variëren van piano en orgel tot elektronica, klokkenspel, harp, saxofoon, fluit, marimba, vibrafoon, blazers en een operastem. De ontspannen sfeer kan in de wat minder uitgewerkte nummers soms wel beginnen tegensteken. Op deze momenten stellen BNX en co zich iets te gemakkelijk tevreden door op een constant lopende basisformule wat kleine veranderingetjes uit te strooien. Hierdoor wordt 'Can't Fall Asleep' lounge house die toch meer voor de vloer dan voor het oor werkt, terwijl de jazzbeat in 'Ovni' net iets te stug klinkt om geloofwaardig te worden. Gelukkig overheersen de andere momenten, waarop gezocht wordt naar strofe-refreinstructuren of andere evoluerende vormen. Zo doet het begin van 'Adios', met filmische strijkers, tingelende klokkenspel en keyboards en de verdraaide stem denken aan de pluche van Goldfrapp. Om daarna een bocht van 180° te nemen richting latin percussie en gitaar, waarop de stem van zangeres Noémie deze keer heser klinkt.
Dit combineren van uiteenlopende elementen zonder er een potje van te maken, levert de sterkste momenten op deze cd op. Zo trekt er in 'Kush!' een stoet samples kriskras aan de luisteraar voorbij: vibrafoon, trompet, hoorn, klokkenspel, maar ook dreunende orkeststoten. Soms zo kort dat ze weg zijn voor ze echt gehoord kunnen worden. Enig minpuntje is dat er van een duidelijk doel in dit nummer weinig sprake is: de kleurwerking moet het hier doen. Op het einde is er – na enkele minuten stilte – nog een bonus track te rapen. En laat dit nu net één van de kroonjuwelen zijn. Weer een op het eerste zicht absurde combinatie van een funky baspartij, percussie en orkestsamples die later gezelschap krijgen van een housebeat, een sexy stem, orgel, strijkers en spacy arpeggio's. Gelukkig dat overdaad niet altijd schaadt.
Meer over Zimpala
Verder bij Kwadratuur
