Drie jaar hebben ze eraan gewerkt maar eindelijk is het zover: de nieuwe cd van De Kift, '7', is eindelijk klaar en op 17 november komt hij officieel in Nederland uit (België moet nog drie maanden wachten). Enkele nummers werden in de voorbije maanden al voorzichtig aan het publiek voorgesteld en recent speelde De Kift een zestal optredens waarin de volledige cd bij wijze van try-out werd opgevoerd. Op 21 oktober gebeurde dit in Cinema Nova in hartje Brussel, waar vooraf nog eens hun film, 'De Arm van Jezus' werd gespeeld. Aan de publieksopkomst en –reacties te merken, ziet het er alvast goed uit voor deze groep uit Koog aan de Zaan. Voor de aanvang van de film, liet een bereidwillige frontman Ferry Heijne ons al even in zijn kaarten kijken.
(foto: Erik Christenhusz)
Misschien kunnen we beginnen bij het vertrek van Frank Van den Bos? Begin juli vertelden jullie op jullie site dat hij de groep zou verlaten, net wanneer jullie volop met nieuw materiaal bezig waren.
Dat is eigenlijk zijn beslissing geweest. Hij vond dat het tijd werd voor zijn leven na De Kift. Hij had het gevoel dat hij niet meer toekwam aan bepaalde dingen die hij wilde realiseren sinds hij vader is. Hij is van beroep boekhouder en de combinatie van werk, gezin én De Kift zag hij niet langer zitten. Hij is al eens weggeweest, na de cd 'Gaaphonger', en kwam na de opnames van 'Vlaskoorts' terug, dus wie weet...
Op de nieuwe cd zouden jullie terugkeren naar de bron stond er ergens te lezen. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Nou, dat is niet zo'n bewuste keuze geweest, dat teruggaan naar de bron. Dat was niet het uitgangspunt, wel dat we een nieuwe cd wilden maken met veel muziek en weinig woorden. En de bron van De Kift is natuurlijk wel dat we in feite een band zijn. We komen nog altijd uit de popmuziek voort. We doen wel uitstapjes naar andere dingen zoals film, theater of opera maar op de nieuwe plaat wilden we opnieuw gewoon ongecompliceerd muziek maken. Dat heeft zich vertaald in een cd die veel parallellen vertoont met bijvoorbeeld 'Koper' en 'Krankenhaus', meer De Kift als band.
'Krankenhaus' heeft wel heel veel tekst ook.
Ja, maar het gaat over de muziek. Met 'Krankenhaus' en 'Koper' stonden we wel echt als een band op het podium en nu eigenlijk weer.
Heeft het ook gevolgen voor het instrumentarium dat Frank weg is? Er staan geen keyboards op het podium.
Neen, we hebben ervoor gekozen om de oplossing voor zijn vertrek gewoon binnen de band te zoeken. In dit geval is het zo dat we het gemis aan een koorstem, of tweede stem, hebben opgevangen door de zangstem van Marco, mijn broer. Die gaat sowieso altijd al mee als road manager en lichttechnicus en die combineert dat nu met zang. Voor de rest ben ik meer gitaar gaan spelen dus het accent ligt nu meer op de gitaar als akkoordinstrument.
De plaat zal '7' heten. Erg kort en eenvoudig, vergeleken met titels als 'Yverzucht' en 'Gaaphonger'.
Allereerst is het onze zevende cd. Ten tweede zit er in de teksten die we hebben gekozen een aantal keren het cijfer zeven. Ik zie het niet zo bijzonder, stilistisch gesproken vind ik cijfers wel wat hebben maar ik ben niet iemand die bijgeloof hecht aan cijfers. Dat het toevallig een geluksgetal is, is een mooie bijkomstigheid maar daarvoor hebben we die niet gekozen.
Je was in de aanloop van de opnames volop aan het lezen om teksten te vinden. Wat heb je deze keer zoal gekozen?
Met het idee van veel muziek en weinig woorden kwamen we automatisch bij poëzie uit. Ook hebben veel gedichten al de structuur van een songtekst. Ik heb me dus verdiept in poëzie en op een gegeven moment waren daar zoveel Russen bij, dat we uiteindelijk de knoop hebben doorgehakt om ons tot die Russen te beperken. Het zijn dus allemaal in het Nederlands vertaalde Russische gedichten die een periode van 300 jaar bestrijken. De bekendste is waarschijnlijk Poesjkin maar verder las ik ook Achmatova, Tsvetajeva, Jesenin... Wie mij het meest aanspreekt op deze cd is Boris Ryzji, een jonge hedendaagse dichter die in 2001 is overleden. Van zijn hand kozen we twee gedichten op deze cd en die vormen de ruggegraat van de cd; omdat ze tekstueel en qua sfeer en gevoel de meest complete zijn.
Maarten Oudshoorn, de zanger op de eerste cd, gaf jou voor de vorige cd's tonnen literatuurtips. Heeft hij ook op '7' zijn invloed?
Neen, absoluut niet. Ditmaal wordt het voor hem ook een volledige verrassing.
De Kift in het Oude Badhuis, Borgerhout (2006) (vlnr. Han Hulscher, Patrick Votrian, Wim ter Weele en Ferry Heijne)
Begin maart kwamen we te weten dat ook de fanfare Crescendo uit Assendelft zou meedoen op de nieuwe plaat.
Dat klopt. Ik had sowieso al langer het idee om bij gelegenheid iets te doen met Crescendo, daar ben ik begonnen en daar speelt mijn vader nog steeds in mee. Nu leek het door een samenloop van omstandigheden een geschikt moment. Toen ik bij de fanfare speelde, meer dan een kwarteeuw geleden, hadden we een dirigent, meneer Baars. Ik ben daar al lang weg maar sinds kort hebben wij een nieuwe collega. Zij heeft ook altijd in de buurt gewoond en zij had vroeger een buurman die componist/arrangeur bleek te zijn. Op een dag maakten we kennis. Hij heette Marcel Baars en op weg naar huis begon ik na te denken en ik dacht "Verrek, Marcel Baars? Dat kan alleen maar familie zijn van de Baars waar ik zo'n dertig jaar terug onder speelde..." Toen heb ik hem opgebeld met de vraag of hij inderdaad geen familie was van Baars de dirigent en dat bleek zijn vader te zijn. En toen heb ik hem gevraagd om een Kiftnummer dat we toen voor de nieuwe cd klaar hadden, of hij dat wilde arrangeren voor de fanfare. Vervolgens heeft Crescendo dat ingestudeerd en zijn we bij hun in de repetitieruimte langsgegaan om het op te nemen. Eigenlijk was de gelegenheid daar omdat we via onze nieuwe collega bij de zoon van de oude dirigent terechtkwamen. Opmerkelijk toch.
Even naar het buitenland misschien. In Frankrijk hebben jullie een soort 'Best Of' uitgebracht op het label van de Franse groep Les Têtes Raides.
Ja, zij waren een keer aanwezig op een concert van ons, in Parijs was dat. Nadien waren ze erg enthousiast en zijn ze naar ons toegekomen. Zij hebben een eigen label, Mon Slip, waarop ze bands uitbrengen die zij leuk vinden. Zij hebben toen gevraagd of we dat ook wilden doen. Natuurlijk hebben we in Nederland en België iets opgebouwd wat ons interessant maakt en dat is al enkele jaren bezig. Omdat we in Frankrijk totaal onbekend waren, hebben we besloten een compilatie-cd te maken. Daar blijft het niet bij. Het eerstvolgende is dat we de komende cd ook in een Franse versie zullen opnemen voor hen. Voor het Brusselse publiek vanavond is dat ook interessant. Vanavond spelen we een try-out van onze nieuwe muziek in het Nederlands. In het tekstboekje zijn alle teksten echter al vertaald in het Engels en in het Frans. Het idee is om zoveel mogelijk alles in te zingen in Frankrijk, waarschijnlijk niet alles, maar het zou ook grappig zijn om over enkele maanden de hele show hier opnieuw op te voeren, maar dan in het Frans.
Zoiets als jullie vroeger deden met 'Krankenhaus'.
Ja. Indertijd hebben we van 'Krankenhaus' een Duitstalige versie opgenomen omdat we dat in Duitsland hebben gebracht.
Jullie hebben enorm veel bijval in de Verenigde Staten, als ik op de recensies af ga.
Grappig eigenlijk. Als je de recensies erop nagaat, lijken wij op de een of andere manier een beetje de continentale hoop in bange dagen voor de Amerikanen. De reacties zijn heel enthousiast. Een bevriende band uit Amerika wil al een tijdje dat wij overkomen op tournee maar Frankrijk, België en Nederland serieus bespelen is al een hele kluif. Voor ons is het bijna ondoenbaar om ook nog eens daarheen te reizen. Die jongens waren zo enthousiast dat ze ons mailden met de vraag of we die Franse cd ook niet Amerika wilden uitbrengen. We hebben geantwoord dat we dat wel zagen zitten maar dat we ginds niet zouden touren. Dat vonden ze geen probleem: ze hebben hem uitgebracht en nu en dan sturen ze ons de recensies. Vertalen hoeft ook niet, de Nederlandse taal heeft wel iets in Amerika, als ik het goed begrijp.
Met de opera 'Vier voor vier' zijn jullie naar Rusland geweest. Jullie muziek refereert soms sterk naar Balkanmuziek. Is Oost-Europa, waar die muziek sterk leeft, niet interessant voor jullie? Temeer daar De Kift vaak beroep doet op Oost-Europese literatuur...
We zijn tweemaal in Sint-Petersburg en Moskou geweest. Voor de rest is het eigenlijk hetzelfde verhaal dat voor Amerika geldt: het is leuk om zo'n dingen te doen, erg leuk zelfs, maar het is voor ons niet haalbaar om daar voet aan de grond te krijgen.
Was die opera niet te zwaar voor jullie?
Zwaar in de zin van zenuwslopend was het zeker niet. Het maken van een nieuwe cd betekent altijd heel veel werken. Daar heb je best heel wat kracht en doorzettingsvermogen voor nodig. Het verschil bij die opera is dat die niet licht verteerbaar is. Het was een experiment en dat vereist wel voldoende aanpassingvermogen.
Op jullie laatste optredens in de Villa te Eeklo en in het Oude Badhuis in Borgerhout brachten jullie al enkele nieuwe nummers: 'Zeis', 'Billo's Karkas', 'Reiziger', 'Blauwgras' en een mooie traditional, 'Historia d'un Amor'. Zijn die nummers gebleven?
Jawel. Die staan alle, op 'Historia' na, op de nieuwe cd. Dat laatste is meer een toegiftnummer en spelen we niet meer. 'Historia' is op dezelfde stapel als 'Tabee' gekomen. Bij sommige nummers is na een tijd de rek eruit en dat lied paste mooi in de El Kift-tournee. Wat we nu brengen is anders van sfeer en 'Historia' hoort daar niet in thuis.
De jongste jaren bestaat er een hernieuwde interesse voor blaasmuziek, onder andere uit de Balkan. Misschien is dat fenomeen in Nederland minder manifest aanwezig maar hier valt het toch op met de successen van Jaune Toujours, El Tattoo Del Tigre en anderen. Plukken jullie daar ook de vruchten van?
Ik heb er geen zicht op hoe het er aan toe gaat in België. In Nederland is er nog een artiest die een tour heeft gedaan, Gé Rijnders. Hij speelde in bepaalde steden en trad op met de lokale fanfare. Het is voor ons niet om de een of andere trend te volgen. Mijn fanfareverleden heeft De Kift en mij nooit echt losgelaten. Het is niet meer dan logisch dat die samenwerking er zou komen, ook al ben ik er intussen 29 jaar weg.
Discografie
'Yverzucht' (CD / Konkurrent / Konkurrent) – 1989 'Krankenhaus' (CD / Konkurrent / Konkurrent) – 1993 'Krankenhaus' (Duitse versie) (CD / De Kift / import) – 1995 'Gaaphonger' (CD / Konkurrent / Konkurrent) – 1997 'Vlaskoorts' (CD / De Kift / Pias) – 1999 'Koper' (CD / De Kift / V2) – 2001 'Vier voor Vier' (CD / De Kift / V2) – 2003 'De Ijzeren Hond' (DVD / De Aanpak / De Kift) - 2005 'Vier voor Vier' (DVD / De Aanpak / De Kift) – 2005 'De Kift' (CD / Mon Slip / import) – 2005 '7' (CD / De Kift / V2) – 2006 (release in België januari 2007)
