Voor sommige artiesten telt een dag te weinig uren, en soms is één band niet genoeg. Zo is daar Matt Widener, die zijn strepen onder meer verdiende bij rauwe grinders Cretin. Nu blijkt dat de man ook met Liberteer bijzonder positief opvalt, vooral dankzij een schenenschoppend concept en de combinatie van ongebreidelde grindcore met traditionele Amerikaanse muziek. Geen voor de hand liggend recept, maar er zit meer achter, zo laat Widener weten.
Waarom begon je met Liberteer? Had je te veel ideeën die niet binnen Cretin pasten?
Ik heb veel projecten lopen en ik hou de thema's graag gescheiden, dat voelt natuurlijker aan als mens. Je kan een vader zijn, een collega, een theaterfan, een broer en al die dingen hoeven niet samen te vallen. We gedragen ons anders naargelang onze omgeving. Ik zie muziek op dezelfde manier. Het heeft geen zin om politiek te gebruiken binnen Cretin, aangezien die band gaat om identificeren en lachen met buitenstaanders. Ik ben bijzonder nijdig als ik zie hoe onze samenleving opgebouwd is, het feit dat ik kapitalistische en statische meesters heb, dus realiseerde ik me dat ik een band nodig had om die gedachten zuiver te houden.
De basis van je muziek is ontegensprekelijk grindcore, maar waar haalde je het idee vandaan om muziek uit de Burgeroorlog te gebruiken?
Ik heb een pak propagandistische muziek in de loop van de geschiedenis bestudeert en vooral de gemeenschappelijke melodische en harmonische elementen die de muziek opzwepend en pakkend maken. De meeste instrumentale secties van het album gebruiken die patronen. Muzikaal gezien zitten er een pak vroeg-Amerikaanse instrumenten in, en hoewel dat 'Burgeroorlog' of 'Revolutionaire oorlog' kan aangeven, was het niet mijn bedoeling dat er teveel in te stoppen.
Deed je alles zelf op het album?
Ja.
Droogste antwoord ooit, waarvoor dank... Er zit een duidelijke boodschap achter, maar kan je dat wat meer toelichten? Het klinkt als kritiek op de situatie in de V.S., maar gaat het niet ruimer dan dat?
Laat me je dit zeggen: de V.S. is vernaaid op een aantal interessante manieren. Behalve dat we een bemoeizieke supermacht zijn, hebben we flink wat vervelende problemen binnenskamers, en die gaan samen met zielige bevliegingen. De boodschap achter het album is anarchie. Ik geloof er rotsvast in dat de staat en kapitalistische hiërarchieën onevenwicht veroorzaken in grondstoffen en macht. Dus moeten we die buitengooien. Meer en meer landen keren naar het kapitalisme en consumerisme. Dit zorgt voor een globaal overheersingsplan waar de machtige kapitalistische landen landen overheersen, simpelweg omdat ze de economie beheersen. Jullie hebben misschien geen duidelijk zicht op wat er effectief gebeurd in de V.S., maar op deze manier beïnvloeden wij andere landen.
Matt Widener (foto: Relapse Records)
Wist je al meteen hoe dit album moest klinken?
Ja, ik hoorde alles eerst in mijn hoofd. Ik heb die klank eigenlijk nog niet echt gereproduceerd, maar ik zal er geraken. Ik weet dat ik op het goede spoor zit. Het is niet voor iedereen, en zeker niet voor grindcore puristen, maar volgens mij is er veel ruimte voor experiment. Er gaan weinig bands zijn die de stijl van Liberteer gaan toepassen, dus dit blijft hopelijk een vreemde en unieke band. Ik denk dat de volgende plaat nog beter zal worden.
Moest je wat wringen om de traditionele instrumenten bij de rest te laten passen?
Er was wat gevloek mee gemoeid, ja. Er waren een pak delen – ongeveer vijftien minuten aan muziek – waar het gewoonweg niet werkte zoals ik had gehoopt. Dus gooide ik dat weg, herschreef een deel en bleef eraan werken. Een gedeelte van de plaat is nogal ruw, maar toen ik bleef luisteren, werd ik het gewend. Noem het afschuren van de ruwe kantjes door het zand van verschillende luisterbeurten.
Het ziet ernaar uit dat er een nieuw bewustzijn ontstaan is bij Amerikaanse muzikanten. Onlangs was er Jon Schaffer's project Sons of Liberty, en nu jij. Is de tijd er rijp voor?
Jazeker. Meer mensen zouden deze moeilijke vragen moeten stellen. We zouden deze domme culturele regels die we erfden in vraag moeten stellen. We moeten in opstand komen tegen het lijden van de armen ten voordele van de rijken. We moeten naar de structuren kijken als zijnde het probleem, niet naar de symptomen die erdoor ontstaan of anders verandert er niets. Muziek kan helpen om de geest te openen. Het is niet makkelijk, maar het kan. Ik ben beïnvloed door andere artiesten, door mensen die ik respecteer, dus misschien kan ik dankzij mijn muziek iemand overtuigen om dieper te graven in het onderwerp.
Hoezeer hoop je dat mensen echt beginnen na te denken na het horen van je muziek? En zijn metalliefhebbers niet vaker bewust van wat er gebeurt dan mainstream publiek?
Interessant punt, al weet ik niet zeker hoe ik daarop moet antwoorden. Nu moet ik bekennen dat ik niet heb nagedacht over hoezeer de gemiddelde metalhead zich bewust is van de situatie tegenover iemand die andere muziek aanhangt. In mijn land is metal een identiteit voor outsiders en voor mensen die tegen de stroom inzwemmen, maar het kan ook de facto muziek zijn voor agressievelingen en idioten. Ik heb alletwee de types al ontmoet. Volgens mij zijn metalheads niet per se beter vertrouwd met politieke onderwerpen. Liberteer promoot een maatschappij van daadwerkelijke gelijkheid, en er zijn metalfans die seksistisch of racistisch zijn, wat ook betekent dat mijn boodschap bij hen niet aankomt.
Matt Widener (foto: Relapse Records)
Zou je je concept van Liberteer ook buiten muziek willen verderzetten?
Daar heb ik zelfs al over nagedacht. Ik heb wel plannen, maar de tijd om ze uit te voeren is steevast een probleem. Ik heb maar een beperkt aantal uren, en ik moet er zoveel gebruiken op mijn werk. Er zijn dan nog andere muzikale projecten, andere bands waar ik in speel... Het is een lastige balanceertruc.
Ga je trouwens nog verder met Liberteer, of was het een eenmalig iets?
Dit gaat zeker nog verder. Er is nog een nieuw Liberteer-album in mijn binnenste, ik weet het zeker. Er zitten al riffs in mijn hoofd, maar die moet ik momenteel opzij leggen omdat ik ondertussen andere muziek aan het pennen ben. Ik kan niets beloven, maar ik zal het zeker proberen!
