---

Voor de dertiende keer ondertussen organiseert de Gentse Kraakorganisatie het beruchte Kraak Festival. Na edities in Gent, Hasselt en Brussel vindt het festival voor de tweede keer plaats in kunstencentrum Netwerk. De Kraakaffiche is ieder jaar een mix van wijd uiteenlopende muziekgenres en ook dit jaar is dat niet anders. Met Kraakmedewerker Tommy Denys overlopen we de veelzijdige affiche.

We proberen ieder jaar een diverse affiche samen te stellen. Op festivals met veel acts in eenzelfde genre ervaar je al snel een vermoeidheid. Dat willen we tegen gaan door sterk uiteenlopende dingen samen op de affiche te zetten. Trouwens, ligt een act je niet, dan is er tijd om aandacht te schenken aan het expo- of filmaspect van het festival, dat een wezenlijk onderdeel van het festival uitmaakt. Of je kan gewoon aan de toog een pint gaan drinken natuurlijk. Vorig jaar vonden de concerten nog op twee locaties op wandelafstand van mekaar plaats maar daar zijn we nu van afgestapt. De akoestiek was in die tweede ruimte (De Brug) ook niet al te best. Nu blijven we in het Netwerkpand en benutten we daar alle ruimtes. Ook het expo-gedeelte zal nu veel beter uit de verf komen.

Laten we de affiche één per één afgaan: Call Back The Giants doet me qua sfeer denken aan de koude Britse elektronica uit de jaren ’80 zoals vroege Cabaret Voltaire en dergelijke.

Het is iedere keer onze opzet om een affiche samen te stellen met muzikanten die ofwel zelden of nooit in België hebben opgetreden of die om een of andere reden wat in de vergeethoek zijn beland. Het gebeurt wel eens dat we heel leuke aanbiedingen zien passeren van bands waar we zeer van houden en die niet aan die voorwaarde voldoen, maar we proberen toch een beetje onze filosofie aan te houden. Call Back The Giants beantwoordt aan dat criterium. Het is het project van Tim Goss, één van de kerels die deel uitmaakte van The Shadow Ring. Dat was een toch wel legendarische Britse band die onder meer met noise, gitaar, elektronica, tapes en spoken word experimenteerden. Eerst wilden we The Shadow Ring zelf op het festival maar gitarist Graham Lambkin woont nu in de VS en is met andere dingen bezig. Maar toen we  een 7" hoorden van Call Back The Giants waren we onmiddellijk enthousiast. Op het festival zal Goss trouwens optreden met zijn vrouw en stiefdochter. 't Is een echte familieband dus.

De plaatsing van Iasos, een veteraan uit de new age-beweging, op de affiche is - zelfs naar Kraaknormen – verrassend.

Er is zo'n beetje een new age-revival in de undergroundscene aan de gang. Kijk maar naar het (relatieve) succes van Dolphins Into the Future van Lieven Martens en waarvan er dit jaar werk wordt heruitgebracht op het Amerikaanse Not Not Fun records. Iasos, ons door Lieven trouwens sterk aangeraden, is een veteraan uit die new age scene en heeft zeker in het begin nog vrij speciale dingen gemaakt. Het is een rare persoonlijkheid, hij zit volledig in die new age-stroming. Zo gelooft hij echt in de helende kracht van zijn muziek en is hij heel sterk met spiritualiteit bezig. Ik dacht dat hij enkel met een synth aan de slag zou gaan maar hij brengt zes koffers met attributen mee; harpen en fluiten en van die dingen en hij voorziet ook visuals. Ik weet het niet, ofwel is het optreden 'erover' ofwel staat het net op zijn plaats als een ontspannen klinkend tegengewicht tegen het donkere, hermetische van vele andere acts op het festival.

France is me totaal onbekend en googlen op zo'n naam is ook al hopeloos. De audio op de festivalwebsite (repetitieve, instrumentale dronerock) is in alle geval intrigerend.

Glen Steenkiste (Hellvete en Sylvester Anfang) heeft ons de band getipt. France bouwt met drum, bas en draailier meeslepende repetitieve muziek die zowel noisy als middeleeuws klinkt. Je kan het qua sound wat vergelijken met de samenwerking tussen de krautrockers van Faust en violist Tony Conrad. Ze hebben nog maar enkel een tape uit op het Franse label 8MM maar ik verwacht wel iets van die gasten. We gaan hen het festival laten aftrappen, vermoedelijk in het café van Netwerk. We houden er wel van om zo'n openingsact te hebben die onmiddellijk iedereen goed wakker schud.

De programmering van freejazzsaxofonist Arthur Doyle verraste mij, ik wist niet dat die man nog actief was.

Wat Arthur Doyle betreft, hou ik toch een beetje mijn hart vast. Hij is nogal onbetrouwbaar en heeft in het verleden al een paar keer afspraken niet nagekomen en zijn kat gestuurd. Daarom bellen we hem om de zoveel dagen op om hem aan onze afspraak te herinneren. Hij woont precies ook nog bij zijn moeder want die heb ik soms ook nog aan de lijn. Ik stuur hem ook brieven en dergelijke om hem aan onze afspraak te herinneren, mailen is met zo'n mensen uit den boze. Trouwens, ik heb voor dit festival al zoveel terug per post en per telefoon moeten doen (glimlacht). Maar als ik bel, bevestigt hij dat hij er zal zijn, buiten die ene keer dat hij zich niet scheen te herinneren wie ik was (lacht). Een voordeel is misschien dat hij het geld best wel kan gebruiken en we hebben dan ook voor hem een mini-tour in Europa geregeld.

We waren er ook niet zeker van of hij een volledige set het publiek zou kunnen blijven boeien en daarom hadden we er graag een tweede muzikant bij gezet. Zo namen we contact op met Sunny Murray (legendarische freejazzdrummer, SC) die dat zeker zag zitten (beide heren speelden enige jaren terug nog tezamen in Kunstencentrum België) maar toen we dat aan Doyle voorstelden riep hij iets in de trant van: “no way with that motherfucker!!” dus dat bleek niet echt een goed idee te zijn. We zijn dan ook zeer verheugd dat we Steve Noble hebben kunnen strikken om mee te spelen. Noble is een zeer goede Britse drummer die vaak in freejazzformaties opduikt maar bvb. recent ook nog met Stephen O'Malley (Sunn o)))) meespeelde op Aethenors laatste album). Hij was onmiddellijk enthousiast en bereid het kanaal hiervoor over te steken. Vermoedelijk zullen we Arthur Doyle eerst even solo laten spelen en vervoegt Noble dan hem op het podium.

De Zweedse Catherine Christer Henninx is, net als Iasos en Doyle, ook een veteraan.

Inderdaad, Henninx bestudeerde in de jaren '60 de muziek van Stockhausen en Xenakis en ontmoette minimalisten als La Monte Young en ook de Indiase raga-meester Pandit Pran Nath die allen hun stempel op haar muzikale ideeën drukten. Ze is dan wel niet bekend maar ze heeft heel knappe minimalistische pareltjes gemaakt. 'The Electric Harpsichord' is zeker een aanrader (in 2010 uitgebracht op Die Schachtel, de opnames dateren van 1976). Eerst had ze niet veel zin om op te treden maar Henry Flynt, die op een vorige editie van het festival concerteerde en goed bevriend is met haar, heeft haar toch aangeraden om te komen. En gaandeweg leek ze volledig bijgedraaid want nu ziet ze het volledig zitten. Meer nog, ze wou niet het gebruikelijke uur spelen, maar wou wel een set van minstens vijf uur spelen. Ze wil de luisteraar echt onderdompelen in haar soundscapes. Het concert zelf zal plaatsvinden op de hoogste verdieping van het Netwerkpand. Het lijkt ons wel leuk dat je bijvoorbeeld tussen twee andere sets in, een stuk van deze show kunt meepikken.

Catherina Christer Henninx is ook wel een vreemde dame, nu ja dame.... Toen ik oude foto's van haar begon op te zoeken zag ik enkel foto's van een vent met een baard en jawel, als je met haar belt, klinkt het eerder nog als een kerel die met een hoog stemmetje probeert te praten. Maar ik denk niet dat het een goed idee is om het daarover met haar te hebben. Ik versprak me al een keertje door haar met Christer aan te spreken en dat viel duidelijk niet in goede aarde (gniffelt). Ze komt een dag vroeger al af naar Aalst en wil een assistent om haar te begeleiden en ze brengt haar kat mee en nog van die excentriciteiten.

Bridget Hayden ken ik enkel als (ex-)lid van het Britse noise/dronerockcollectief Vibracathedral Orchestra

Op de dag van het festival lanceren we een nieuwe Kraak-release, een LP van Bridget Hayden. Het is dan ook een logische keuze haar een plaats te gunnen op de festivalaffiche. We kwamen met haar in contact via Johan Loones (oprichter van Kraak). Johan was altijd al een fan van Vibracathedral Orchestra, waar Hayden tot 2006 deel van uitmaakte. Hij ontving haar demo en bracht ons zo in contact met haar. Hayden is zeker beïnvloed door bands als de Nieuw-Zeelandse dronerockers van The Dead C, maar toont zich soms ook van haar verrassend ingetogen kant. Na het festival toert ze nog even met de Amerikaanse band Mother of Fire die ook op de affiche van het festival staat.

Ik heb filmpjes bekeken van performances van de Amerikaanse percussionist/stemkunstenaar Bryce Beverlin II en het minste dat je kan stellen is dat die performances 'eigenaardig' zijn

Ja, het minste dat je kan zeggen is dat het geen gewone gast is. Zijn concerten zijn eerder performances dan dat het puur muzikale ondernemingen zijn. Hij gebruikt alles in zijn set, gevonden voorwerpen, een grote gong maar ook zijn eigen lichaam bvb. Hij duwt zijn hand in zijn mond om bepaalde bizarre klanken te verkrijgen en nog van die dingen. Hij treedt volledig akoestisch op. We willen op het festival enkele acts die niet elektrisch versterkt worden en die je kan beschouwen als rustpunten in het festival. Zijn set is er zo eentje, die van Arthur Doyle ook bijvoorbeeld. Die Beverlin is echt een muzikale duizendpoot. Zo tourt hij na zijn passage op het Kraak-fest verder met zijn metalband maar hij maakt even goed hiphop-achtige dingen of puur experimentele spullen. Hij runt dan ook nog eens zijn muzieklabel Displaced Sounds.

Floris Vanhoof en The Beautiful Band zorgen voor de Belgische vertegenwoordiging

We willen toch wat vermijden dat we teveel Amerikaanse bands op de affiche hebben, dat is in het verleden af en toe een beetje gebeurd. Er is genoeg kwaliteit in Europa te vinden en zeker en vast ook in België. Daarom dat we toch proberen om ook dichter bij huis te kijken en dus ook om Belgische acts in de kijker te zetten. Trouwens puur financieel is het niet te doen om al die muzikanten exclusief voor het festival te laten overvliegen uit de VS.

Floris Vanhoof stelt al enige jaren het filmluik van het festival samen. Floris zal deze keer zijn eigen filmprojecties begeleiden met zelfgebouwde elektronica-instrumenten. Hij heeft al een release uit op Ultra Eczema en een release op ons label zit er trouwens aan te komen.

The Beautiful Band verenigt Bram Devens (Ignatz), Paul Labreque (Sunburned Hand of the Man), él-g, Laurent Cartuyvels (R.O.T.) en Patrick Calvelo (Coem). Hoewel ze allen ervaring zat hebben in het vrijere muziekgenre is het met dit project echt de bedoeling om songs te schrijven en deze te repeteren. Ze zijn trouwens zich een week gaan afzonderen in de Ardennen om nummers in te studeren en een nieuwe plaat voor te bereiden. Die plaat zal ook op ons label verschijnen, naast een 7” die op Funeral Folk zal uitkomen. The Beautiful Band klinkt soms psychedelisch met langere uitgesponnen jams maar soms heeft het ook wat weg van de muziek van Amerikaanse grote namen als Crazy Horse en CCR.

Samen met The Beautiful Band is Mother of Fire een van de weinige bands die een duidelijk rockprofiel hebben op de affiche.

Mother of Fire is een Amerikaans trio dat in 2010 een intrigerende plaat uitbracht op De Stijl records, een heel knap label dat heel diverse dingen uitbrengt. Steve Marreyt en ik houden gedurende het jaar een lijstje bij met bands die we wel op ons festival zouden willen hebben en deze band was er toch wel eentje van. We hebben op ons festival dan wel graag outsiders of vergeten muzikanten, maar toch ook bands waarvan we denken dat die wel eens kunnen doorbreken of voor brokken kunnen zorgen. Mother of Fire heeft die potentie. Met bas, drums, viool en zang maken ze knappe donkere opzwepende rock die iets uitademt van de vruchtbare alternatieve rockscène uit de jaren '80, onder meer door die baslijnen. Tegelijk zitten er ook wel psychedelica en krautrock-invloeden in. Ja, naar dit concert kijk ikzelf echt uit. We zijn nog niet helemaal klaar met de volgorde van de bands die op het festival zullen aantreden, maar deze band zou een goede en stevige afsluiter van het festival kunnen worden

Wat mogen we van Thomas Bloch verwachten?

Het is iemand die normaal gezien met modern klassieke ensembles speelt, stukken van Olivier Messiaen en Pierre Schaeffer enzo, meer ‘high brow’ laten we zeggen. We waren dan ook niet zeker of hij het hoe dan ook zag zitten om op ons festival te spelen maar hij is daar enthousiast over en vindt het verrijkend om eens buiten die klassieke middens te spelen. Bloch bespeelt van die zeldzame instrumenten. Zo zal hij op het festival spelen op de ondes martenot (een soort van oude elektrisch versterkte piano) en op de glasharmonica (glazen schaaltjes van verschillende grootte die al roterend geluid veroorzaken door deze te bevochtigen en met de vingertoppen aan te raken).

TwinSisterMoon klinkt heel gevarieerd, van heel zwaar psychedelisch tot folky en fragiel

Het is inderdaad heel uiteenlopend. Ik hoor er ook een beetje Vashti Bunyan in. Mehdi Amaziane, de man achter dit project, is de helft van Natural Snow Building dat gelijkaardig klinkt, zij het misschien wat heftiger. We kennen hem via het label Blackest Rainbow waar hij in 2010 nog een album op uitbracht. Blackest Rainbow bracht ook al Commune Cassetten van Silvester Anfang II uit (een band waar Tommy en Steve deel van uitmaken) dus zo zijn we bij hem terecht gekomen. We wilden toch ook een folkgetinte act in de programmatie, maar dan wel niet van die cliché folk die je de laatste jaren teveel hebt zien opduiken.

Tot slot, wat is er fout gelopen met hiphopper Lil B (VS) die eerst op de affiche was aangekondigd?

Ach … (zucht) … Lil B had in onze ogen perfect op de affiche gepast, de toevoeging van zijn naam was lekker wat controversieel, hevige voor- en tegenstanders enzo, veel reacties daarop. Zodus: de ideale outsider. Het had de diversiteit in de affiche nog wat beter in de verf gezet. We hadden hem een goede deal voorgelegd: hij kon een minitour door Europa afwerken die in feite best lucratief voor hem was. Maar dan werd hij blijkbaar opgepikt door MTV en staat hij geprogrammeerd op Coachella Festival (een megamuziekfestival in de VS, SC). Was het hij of was het zijn manager maar ineens besloten ze alles af te zeggen. Ik weet niet, die kerels zijn waarschijnlijk alleen maar geïnteresseerd in weed en wijven … Ze namen zelfs niet de moeite om zich deftig te excuseren. De meeste mensen willen echt op ons festival spelen maar deze kerel blijkbaar niet.