Ook dit jaar eindigt de Vlaamse festivalzomer met de driedaagse van Leffingeleuren, de ideale gelegenheid om nu eindelijk eens dat weekendje aan zee te boeken. Echter niet om over de dijk te slenteren of gezapig te pootjebaden, maar wel om een verrassend alternatieve en gedurfde line-up te aanschouwen die kwaliteit aanbiedt uit een grote waaier aan stijlen.

Zo is er de eclectische elektronica van Warp-legende Squarepusher, die aansluit bij het werk van legendarische labelgenoten als Autechre en Aphex Twin. Met andere woorden: desoriënterende en virtuoze creaties die op sommige momenten lekker speels en op andere momenten juist ontstellend donker aandoen. Op zijn meest recente album ‘Ufabulum’ zweerde Tom Jenkinson zijn trouwe basgitaar weer af om zich te richten op zogenoemd zuivere elektronica die zowel zeer agressief als zeer melodieus is. In combinatie met verblindende visuals levert dat live een totaalspektakel op dat niet bepaald makkelijk verteerbaar is, maar evengoed niet te missen valt.

Jacco Gardner
Jacco Gardner
Wie het liever wat zachter heeft, kan op zaterdag heerlijk wegdromen met de nostalgische psychedelica van de Nederlandse multi-instrumentalist Jacco Gardner. Die bracht dit jaar zijn debuut ‘Cabinet of Curiosities’ uit, dat met een goede score beloond werd door de überkritische indiegoeroes van Pitchfork en ongegeneerd knipoogt naar het werk van Pink Floyd toen Syd Barret daar nog aan de touwtjes trok. Origineel is het niet, maar Gardners gelaagde, haast anachronistische arrangementen, inclusief klavecimbel en mellotron, leveren wel een hemelse sound op die luisteraars moeiteloos in hogere sferen brengt. Live kan de harmoniezang er soms stevig naast zitten en dreigt al die dromerigheid een beetje eentonig te worden, maar al bij al verdient de Nederlander het voordeel van de twijfel in Middelkerke.

Met de singer-songwriter Blaudzun programmeert Leffingeleuren nog een andere Nederlander. De artiestennaam van Johannes Sigmond lijkt iets heel diepzinnigs te betekenen, maar trouwe kijkers van De Canvascrack weten ondertussen dat het eigenlijk gewoon de achternaam van een Deense wielrenner is. Gelukkig heeft Sigmond geen mysterieus alias nodig om te boeien, zoals hij vorig jaar nog bewees met het alom bejubelde ‘Heavy Flowers’. Zijn drijvende en weelderig gearrangeerde indierock heeft wat weg van Arcade Fire en ook zijn bibberende, eigenzinnige stemtimbre doet meermaals aan Win Butler denken. Hij blinkt bijgevolg niet uit in originaliteit of vernieuwingsdrang, maar wat hij doet, doet hij wel uitstekend, en soms is dat goed genoeg.

Dez Mona
Dez Mona
De flamboyante Antwerpenaren van Dez Mona blinken wél uit in originaliteit en veelzijdigheid. Welke stijl ze ook uitdiepen, met welke muzikanten ze ook samenwerken, Gregory Frateur en co vormen een ware verademing in het Vlaamse muzieklandschap met hun take no prisoners-attitude. Het beste voorbeeld? Hun ambitieuze barokopera ‘Sága’, die ondanks zijn grillige karakter en intense dramatiek volle zalen trok. Met het vorig jaar verschenen ‘A Gentleman’s Agreement’ gooide Dez Mona het dan weer over een totaal andere, publieksvriendelijkere boeg. Met behulp van twee extra leden (waaronder Tijs Delbeke, multi-instrumentaal wonderkind en frontman van Sir Yes Sir) kanaliseerden ze de woeste flair van hun vroegere gospelwerk in wat zowaar een rockplaat te noemen valt. Dat was niet altijd naar de zin van hun fans van het eerste uur, maar het verschafte hen wel toegang tot een wereld waarin ze normaal niet thuishoren. Van barokopera tot passage op Pukkelpop: Dez Mona is niets minder dan het Trojaanse paard van de Vlaamse alternatieve muziek.

Viel hij dit jaar niet te zien op Reggae Geel, dan komt Max Romeo zijn Belgische fans toch nog verwennen als headliner in Middelkerke. Het icoon van de rootsreggae is hier voornamelijk bekend door zijn hit ‘I Chase the Devil’, en meer bepaald door de twee zinnen uit dat nummer die The Prodigy sampleden op hun hit ‘Out of Space’ (“I’m gonna send him to outer space /  To find another race”). Het succes van zijn in 1976 verschenen ‘War ina Babylon’ (met niemand minder dan Lee “Scratch” Perry achter de knoppen) heeft hij sindsdien niet meer kunnen herhalen, maar hij blijft wereldwijd een graag geziene gast, zoals bleek uit samenwerkingen met onder andere The Rolling Stones en Jah Shaka. Met zo’n 45 jaar aan podiumervaring stelt Romeo niet snel teleur, en voor nostalgici die terugverlangen naar de tijden van Bob Marley is dit the next best thing.

 

 

Meer over Leffingeleuren 2013


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.