Caliban is een Duitse metalcoreband die destijds met Heaven Shall Burn behoorlijk wat golven maakte in de scene. Dat verklaart ook waarom beide bands samen twee split-albums uitbrachten. In de tussenliggende jaren is er echter wel wat veranderd: waar Heaven Shall Burn bijna harder en compromislozer is geworden, schuift Caliban duidelijk naar de meer melodieuze kant van het spectrum op. Dat toegankelijke legt de heren geen windeieren en ligt hen gewoon beter muzikaal gesproken.
'Ghost Empire' is het treffende bewijs dat een groep niet per se beenhard hoeft te zijn om te kunnen overtuigen. De jaren aan ervaring en het vele live spelen hebben Caliban gevormd tot een geoliede machine die ondanks de behoorlijke graad van toegankelijkheid toch nog stevig uit de hoek kan komen. In veel opzichten is dit album de logische volgende stap. Zo is het aandeel van de geschreeuwde vocalen nog maar eens kleiner geworden. In plaats daarvan zijn er nu heel veel reguliere en melodieuze zanglijnen, die soms een erg poppy inslag kennen. Ook de muziek is een stuk doorzichtiger geworden en hoewel de gitaren en ritmesectie behoorlijk heftig kunnen zijn, ligt het geheel erg vlot in het gehoor. De band heeft niet direct compromissen gesloten, maar op een vlotte manier de soepelheid van pop gekoppeld aan de stevigheid van metal.
Die verschuiving richting toegankelijkheid is geen nieuwe evolutie voor deze heren, maar 'Ghost Empire' kan er misschien voor zorgen dat de fans van het eerste uur gaan afhaken. Aan de andere kant, die vlotheid opent een pak meer deuren en het zou onzin zijn te beweren dat het songmateriaal niet solide genoeg is om te kunnen volgen. Het is een goed album, punt.
Caliban is zo goed als verloren voor de harde kern van metalcore-aficionado's, maar daar staat tegenover dat ze als band verdraaid goed vooruitgaan en hun albums met de jaren heen beter en geraffineerder krijgen. Dat alleen al verdient een pluim.
