Om de originele dubstijl van King Tubby te eren, besloten drie New Yorkse heerschappen in 2004 om met hun nieuwe instrumentale outfit Dub Trio een mengeling van authentieke dub, swingende rock en stevige metal te promoten. De drie heren spelen naast hun vaste instrumenten (één gitaar, één bas en één drumstel) ook allemaal keyboard en werken met allerlei samples en effecten om zowel in de studio als op het podium een eclectische mix van stijlen naar voren te schuiven.
Daarenboven bestaat het drietal ook uit begeerde sessiemuzikanten, vooral in de hiphopwereld: bassist Stu Brooks mocht reeds bij Macy Gray en 50 Cent aanschuiven, gitarist DP Holmes speelde albums van Mos Def en Common in, en drummer Joe Tomino voorzag onder andere The Fugees van zijn diensten. Het is dan ook geen wonder dat Mike Patton hemzelve het drietal als vaste backingband aanstelde voor zijn Peeping Tom-project. Dub Trio is bovenal ook een liveband en na de twee impressionante albums 'Exploring the Dangers of' (2004) en het iets hardere 'New Heavy' (2006) deed de groep een slimme zet door met deze 'Cool Out and Coexist' een liveplaat – zonder één overdub – op de wereld los te laten.
Na een dreunende feedbackintro trapt de mathcore van 'Angle of Acceptance' zonder morren alle deuren in: rakkende snaren worden vergezeld door tomroffels, subtiele hi-hataccenten en talloze snare-effecten. Of zo u wil: Dillinger Escape Plan jamt met Bad Brains. Dub Trio neemt op deze cd een greep uit zijn hele oeuvre: 'Drive By Dub' stoeit bijvoorbeeld met gameboy-achtige gitaareffectjes, 'Cool Out and Coexist' gaat van beukende metal over een sferisch intermezzo terug naar nog harder beukende metal, en 'Screaming at the Sea' bevat een geweldige passage van melodische gitaar en pulserende bas. De Seefeel-cover 'Extract' is eveneens het vermelden waard: waar een bongo met echo al niet voor kan zorgen...
Ook de drie nieuwe nummers zijn de moeite: de zware hardrock van 'Who Wants to Die?' wordt aangevuld met zuinige stemsamples (eventjes lijkt het wel Meshuggah met Joe Jackson als zanger), 'Untitled' is mede dankzij de simpele gitaren – en ondanks de complexe ritmesectie – lekker catchy en afsluiter 'Jog On' bevat één van de beste Dub Trio-melodiëen tot hier toe. Tussen al dat fraais zijn het echter toch de rechttoe rechtaan-nummers 'Jack Bauer' en vooral 'Illegal Dub' die de kroon spannen: Dub Trio's grootste troef is dan ook dat ze – als het even mag – een pak harder durven rocken dan het gros van de moderne instrumentale bands.
Soms recht door de voorruit rammend, plotseling weer opgetrokken uit pure subtiliteit: Dub Trio is een evenwichtige groep met een eigen gezicht die mag gehoord worden. Brooks schuift over zijn bas alsof die van honing is gemaakt, Holmes zorgt voor welkome monsterriffs en topdrummer Tomino levert met zijn unieke stijl de kroon op het werk. 'Cool Out and Coexist' is Dub Trio's stevigste en – gedeeltelijk daarom – ook hun beste album tot hier toe.
Meer over Dub Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
