Een bijna uitverkochte Handelsbeurs mocht afgelopen editie van het Gent Festival van Vlaanderen genieten van een Mozart en Beethoven-programma door het Belcea strijkkwartet. Wat onder meer in de ‘Grosse Fuge’ sterk opviel, was de technische zuiverheid naast de enorme overgave van de muzikanten: twee parameters die voor het kwartet duidelijk van het allergrootste belang zijn. Ook hun nieuwste cd voor EMI, met de late kamermuziek van Franz Schubert gespreid over twee schijfjes, wordt gekenmerkt door deze twee onwrikbare eigenschappen. Niet voor niets spreekt men bij Radio Klara over “een van de grootste strijkensembles van de wereld” als het Belcea kwartet in de ether passeert, hetgeen de grote status van de muzikanten nog maar eens onderschrijft.
Desondanks waren de vakbladen de voorbije jaren niet altijd even positief over de opnames van de Belcea’s. Ze zouden soms overdreven accenten durven leggen, en daarbij aansluitend durfde het raffinement al eens verloren te gaan in het energieke spel van de vier. Onder meer hun met een ‘Diapason d’Or’ bekroonde opname met de volledige strijkkwartetten van Bela Bartok was een dergelijk dubbelzinnig lot beschoren in media-land. Ook op de meest recente Schubert-cd duiken die argumenten overigens op. Meer dan gewoon gaan de instrumentalisten ongelofelijk te keer en dat levert niet altijd het gepaste resultaat. Qua volume maakt deze cd nogal een onevenwichtige indruk, alsook vallen bepaalde delen niet helemaal gebalanceerd uit. De jonge Belcea’s duiken soms gewoon te diep in de snaar, wat ongeremde vitaliteit oplevert waar dat niet altijd hoort.
Anderzijds hebben deze Schubert-opvoeringen uiteraard meer dan genoeg te bieden. Het virtuoze gemak, de communicatie tussen de verschillende musici die gewoon voor het grijpen ligt, de details, de afwerking… Het kwartet heeft zich er duidelijk niet aan snel tempo vanaf willen maken, en dat resulteert dan ook in gedegen en hyperdoorleefde uitvoeringen. Los van de uitvergrotingen, klinkt ‘Death and the Maiden’ (oftewel gewoon ‘Der Tod und das Mädchen’) emotioneler en meer fragiel dan anders. Dat de vier muzikanten, in het schitterende strijkkwintet (D956) nog aangevuld met een extra cellist (Valentin Erben), zelfs binnen deze lange traditie nog nieuwe inzichten kunnen brengen, wijst in de richting van een diepe intelligente, bezieling en overgave. Wat dan ook spreekt uit elke partituur die het Belcea kwartet onder handen neemt…
Meer over Franz Schubert
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
