Het Duitse Gamma Ray is al jaren een gevestigde waarde in de vrolijke metalscene. Frontman Kai Hansen verdiende eerst als gitarist zijn sporen bij Helloween, daarna combineerde hij zang met gitaar spelen en nog later richtte hij zijn eigen band op, die vandaag de dag quasi even grote populariteit geniet als Helloween. Dit album is een rechtstreekse verwijzing naar hun tot op heden meest succesvolle album 'Land of the Free', dat bewees dat metal het ook kan met vrolijke (zij het snelle) deuntjes en een positieve boodschap.
Het zou heel leuk zijn om te zeggen dat er een gerevitaliseerd Gamma Ray aan het werk is op dit album, maar dat zou de waarheid geweld aan doen. Het is gewoon een feit dat dit een bijzonder typisch album voor de heren is, niets meer en niets minder. Nu is het wel zo dat Hansen en co. door de band genomen betere songs schreven dan de concurrentie, maar om nu meteen te gaan beweren dat 'Land of the Free II' essentieel is, zelfs voor de fans, zou te ver gaan. 'Into the Storm' opent volgens het bekende recept van behoorlijk snelle drums, snedige gitaarriffs, licks en de hoge, licht nasale stem van Kai Hansen. En daar is dan ook zowat alles mee gezegd voor het verdere verloop van deze schijf. De band borduurt vrolijk verder op het recept dat ze zelf zoveel jaren geleden op punt stelden en ze doen dat goed. Maar na een paar nummers duikt evenwel de gewenning op en blijkt dat deze plaat toch niet kan wedijveren met 'No World Order', dat door de band genomen rauwer en agressiever klonk.
Wie fan is in hart en nieren, kan zonder aarzelen deze plaat toevoegen aan de collectie en dat kan dan zonder enige spijt. Maar eerlijk is eerlijk, 'Land of the Free II' is een tikkeltje te kleurloos om indruk te kunnen maken.
Meer over Gammaray
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
