Hoewel hun bezetting misschien veel weg heeft van die van The White Stripes, is Jucifer een band die de term 'duo' in een verruimend perspectief plaatst. Op hun doorbraakplaat 'If Thine Enemy Hunger' (2006) gooiden Amber Valentine (zang/gitaar) en Edgar Livengood (drums) onder meer rock, doom metal en hardcore punk in de mix. De ambitieuze opvolger telt maar liefst 21 songs en blijkt een conceptplaat over Marie Antoinette, Louis XIV en – godbetert – de Franse Revolutie. Laat dat vooral de pret niet bederven, want 'L'Autrichienne' is allesbehalve muzikale prehistorie.
Met 'Blackpowder' gaat de plaat van start als een onvervalste rocker: een opzwepende riff, stuwend slagwerk en een scheurende gitaarsolo geven de indruk dat het gaat om een zeer verdienstelijke doorslag van Led Zeppelin. 'Thermidor' refereert echter aan Black Flag en is een ziedende punksong die het nauwelijks een minuut uitzingt. Vervolgens krijgt men 'To Earth' op zijn bord, een trage sleper waar de hese engelenstem van Valentine een hoofdrol krijgt toebedeeld. Het naar doom metal neigende 'Deficit' doet er nog een schepje zwaarmoedigheid bovenop. In vier songs hebben we dan evenveel genres gehad, maar op geen enkel moment klinkt het vergezocht of van de pot gerukt. In de zeventien tracks die volgen, lapt de groep vrolijk alle genrebeperkingen aan zijn laars. Van prachtige Franstalige ballade 'To The End' tot de massieve break in 'Armada', geen wending is hen vreemd. Zij die hun cd's graag gebald en rechtlijnig hebben, kunnen dus op hun kin kloppen.
Verwacht geen strak afgelijnde songs, eerder een bonte verzameling van ideeën en melodieën die wonderwel enige coherentie vertonen. Jucifer zuigt zijn luisteraars mee op een intrigerende geluidstrip die de veelzijdigheid van zijn bezetting ten overvloede onderstreept. Zodoende is 'L'Autrichienne' gevarieerd en meeslepend gitaaropus waar de intensiteit vanaf druipt. Fascinerend is het minste wat je dan kan zeggen.
Meer over Jucifer
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
