'Pooka' is de debuutplaat van opperhoofd Lars Horntveth van het fenomeen Jaga Jazzist. Deze plaat is in tegenstelling tot het drukke Jaga Jazzist, een oase van rust. 'Pooka' laat zich nog het best omschrijven als elektronisch getinte kamermuziek. Multi-instrumentalist Horntveth deed voor deze plaat beroep op vier violen, twee altviolen en twee cello's. De titel is ontleend aan een onzichtbaar, imaginair reuzekonijn uit 'Harvey' van Henry Koster, een film uit de jaren '50.
De cd opent met titeltrack 'Pooka'. Het is een nummer dat meteen erg duidelijk de lijnen van deze plaat schetst. Op dit album zijn geen hoeken of gaten te vinden, alles is mooi gepolijst en afgerond. Het nummer begint met de strijkers die een pizzicatomelodie spelen waarna de elektronica binnendrupt als het begin van een regenbui. De strijkers spelen dan een dikke, filmische melodie op een bed van minimalistische elektronica en voorzichtig getokkelde gitaar. De crescendo's en decrescendo's maken van de luisteraar een speelbal van emoties en nemen hem mee naar ongekende hoogtes om hem dan zachtjes te laten neerdwarrelen. Dat dwarrelen zit ook in 'Mars Bar (Call for Gary)'. Met de combinatie van ijle vioolpartijen, korte pizzicatonootjes en de warme klanken van Horntveth's basklarinet, die vaak centraal staat in de nummers, vormt de Noor een prachtig muzikaal landschap in de herfst waar de wind nostalgie met zich meevoert en tegelijk dartel met de blaadjes speelt. De nummers vertellen allemaal een verhaal, er blijft er geen enkel ter plaatse trappelen. Niet enkel nostalgie is aanwezig op deze plaat, maar ook ingehouden spanning en dramatiek. Luister maar naar 'Kahlua Blues' dat al dreigend met elektronica begint. De diepe klanken van de basklarinet vormen een duistere melodie die wordt weerspiegeld in de altviolen. De andere violen spelen lange, hoge fluittonen wat samen met de computereffectjes een vervreemdend effect heeft. '1. Lesson in violin' is opgebouwd rond één krachtig akkoord van de semi-akoestische gitaar en is doorspekt met elektronica die veel weg heeft van morse. Ondanks dat al het laptopgeklater raar en bevreemdend kan overkomen, zal ze nooit storen of de breekbare volmaaktheid verstoren.
Elk nummer op 'Pooka' bevat zo'n oneindig aanbod aan details en nieuwe perspectieven dat deze plaat moeiteloos enkele dagen in de cd-schuif vastgeroest kan blijven. Het ijle, filmische aspect schuilt in het samensmelten van akoestische instrumenten en onconventionele elektronica en neemt de luisteraar mee naar een wereld van nostalgie en dagdromerij.
Meer over Lars Horntveth
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
