Daphnis et Chloé, dat geschreven werd voor 'les Ballets Russes', het gezelschap waarvoor ook Stravinski zijn bekendste balletten zou schrijven, is Ravels meest omvangrijke orkestwerk. Deze impressionistische evocatie van een sprookje van de Romeinse dichter Longus duurt een vol uur en bevat sommige van Ravels meest weelderige orkestraties. De geest van de muziek blijft trouw aan hoe Ravels tijdgenoten het classicisme zagen; de partituur klinkt sensueel en rijk, vaak heel dromerig en verlangend maar blijft een klassieke transparantie behouden, zelfs op zijn meer chaotische momenten. Debussy's geest is nooit veraf, zoals in de lange fluitsoli, in de koorgedeeltes (denk aan zijn 'Images') of in de brede orkestratie die 'La Mer' helder voor de geest haalt.
Dirigent Laurent Petitgirard kiest hier en daar voor wat snellere tempi, zoals in de wilde dans waarmee het tweede bedrijf opent, die hier dan ook extra opgewonden klinkt. De scène waarin de natuur ontwaakt, aan het begin van het derde bedrijf, bezit dezelfde soort van energie, waardoor hij bij momenten aan de introductie van Stravinski's 'Sacre du Printemps' doet denken, zij het dan veel melodischer. Er wordt bijna geen rubato doorheen deze opname gebruikt, wat in deze impressionistische stijl van muziek zowel een voor- als een nadeel is. Wat meer vrijheid had de muziek af en toe iets minder statisch doen klinken. De verschillende (lange) soli in de blazers worden doorgaans delicaat en met veel finesse gebracht, al steekt de lange, virtuoze fluitsolo naar het einde van het ballet toe er natuurlijk met kop en schouders boven uit. In navolging van de god Pan, snijdt Daphnis, in het verhaal, een rietfluit, waarna een fluitsolo begint die hier uiterst precies en net terughoudend genoeg gespeeld wordt, zodat de solo nooit het orkest gaat overheersen en boven alles gewoon deel uitmaakt van Ravels palet. Enkel wat meer lieflijkheid van het operakoor van Bordeaux had niet misstaan. Het koor, dat elk bedrijf inleidt en ook afsluit klinkt hier wat gewoontjes, wat gevoelloos zelfs, terwijl hun woordloze melodie net als geen ander het lang vervlogen tijdperk van Daphnis en Chloé had kunnen oproepen. Het Orchestre National Bordeaux Aquitaine geeft Ravels klankwereld echter rijkelijk weer, zeker in de warme klank van zulke tutti momenten.
Dit is een hele degelijke opname van Ravels muziek geworden. Al bezit deze cd niet altijd de sensualiteit en verfijning die bijvoorbeeld de recente opname bij Deutsche Grammophon met het Orchestre Philharmonique de Radio France bezit (DG 00289 477 5706), toch slagen orkest en dirigent er goed in de klankwereld van Ravel trouw en boeiend weer te geven.
Meer over Maurice Ravel
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
