Peter Schreier en András Schiff brengen drie van Schumanns meest bekende liedbundels: de twee 'Liederkreis' en 'Dichterliebe'. Schreier is altijd al een grote verdediger van Schumann geweest en met deze opname in zijn fin de carrière wil hij in schoonheid eindigen.
Schumann is één van de grote liedcomponisten, en een die meteen herkenbaar is aan zijn stijl. Deze componist was een meester in het schrijven van lange voor- en naspelen die de sfeer en interpretatie van het lied meteen zetten en de zanglijn een duidelijke richting geven. Zijn liederen zijn nooit echt lang (gemiddeld twee minuten), maar hij slaagt er steeds in om van elk van hen een pareltje te maken. De pianopartij is soms puur begeleidend, maar meestal gaat het in dialoog met de zanglijn. En hoewel men zou kunnen denken dat een bezetting als deze misschien kan vervelen na een half uurtje, zijn de kleuren die beide uitvoerders tevoorschijn halen om het geheel vorm te geven, ontelbaar.
Waar deze twee heren ook bijzonder goed in zijn, is het weergeven van de kamermuzieksfeer: de hele cd klinkt erg intiem en zacht. En hoewel het aan Schreiers broze stem en soms onstabiele vibrato een beetje te horen is dat hij op het moment van de opname (2002) al 67 jaar oud is, klinkt alles zeer rond en ontspannen en blijft zijn controle over alle registers zeer accuraat. Schreiers stem klinkt hoe dan ook steeds warm en aangenaam en toch komen de emoties die hij wil uiten (angst, melancholie...) duidelijk naar voor. Hij durft ook zijn fluwelen kopstem te gebruiken en brengt met zijn expressie nooit zijn techniek in het gedrang, wat van echte beheersing getuigt. Schiff voegt er met zijn lichte pianospel een extra kleur aan toe. Hij nuanceert op een zeer verfijnde manier en controleert het klavier erg goed. De tempi zijn vlot en de muziek gaat mooi vooruit. Nergens komt er een ogenblik dat de stroom stagneert. 'Dichterliebe' klinkt als één lied dat uit verschillende delen bestaat, zo vlot is de overgang van het ene naar het andere lied.
Hoewel Schreier uitstekend verstaanbaar is, toch is het spijtig dat de teksten niet in het boekje gedrukt zijn; uiteindelijk zijn Heinrich Heine en Joseph von Eichendorff als dichters even belangrijk als Schumann als componist. De verstaanbaarheid van Peter Schreier is ook te danken aan de prima akoestiek van de Lukaskirche in Dresden. Deze is erg geschikt voor salonmuziek (want dat was oorspronkelijk de bedoeling van dergelijke liederen) en maakt dat deze plaat een bijzonder rustige sfeer uitademt.
Meer over Robert Schumann
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
