Met een ononderbroken staat van dienst van een dikke twintig jaar mag (the) Melvins gerust een van de zwaargewichten in de alternatieve gitaarscène worden genoemd. Hun vorige studioplaat 'Pigs of the Roman Empire' dateert van 2004 en was een sublieme samenwerking met darkambientmeester Lustmord. Sindsdien is de line-up gewijzigd: Buzz Osbourne (gitaar) en Dale Crover (drums) zagen alweer hun bassist vertrekken, iets wat hen in het verleden al meerdere keren was voorgevallen. Maar niet getreurd: Jared Warren kwam de rangen vervoegen en bracht zijn maatje, drummer Coady Willis mee (waarmee hij ook Big Business vormt).
'(A) Senile Animal' is - naar Melvinsmaatstaven ten minste - een vrij conventioneel album geworden. Met twee drummers hadden ze resoluut het experiment kunnen opzoeken, maar beide percussiebeesten laten hun drumstokjes vooral synchroon (en met geweld) op de vellen neerdalen. Het Melvinsgeluid wordt hierdoor nog wat massiever ingekleurd. Links en rechts zijn weliswaar wat extra percussieroffels en drumduels te merken die anders via overdubs hadden gemoeten, maar die vormen toch eerder een minderheid. Vooral in de eerste helft van het album zorgen snelle riffs, vettige baslijnen en stuwende percussieritmes voor een verschroeiend tempo. Dat het album lijkt voorbij te razen komt ook doordat de songs haast aan mekaar zijn gemixt. Zo klinkt 'Rat Faced Granny' als de overtreffende trap van zijn voorganger 'A History of Drunks'. 'Civilised Worm' biedt adempauze en toont de Melvins op hun allertoegankelijkst: een trage meeslepende riff, heel knappe samenzang en de mooie gitaarsolo tonen aan dat de band de grunge mee heeft uitgevonden. Opvallend is ook de hoge mate van samenzang. Osbourne voert dan wel het hoogste en luidste woord, maar alle andere leden van de band doen hun duit in het zakje. Dat levert met momenten prachtige vocale duels op, zoals in de opgefokte, strakke stonerrock van 'The Hawk' waar Jared Warren nijdig de bulderende vocals van Buzzo beantwoordt. In de laatste drie en langste tracks van de plaat vertraagt het ritme en verduistert de sfeer. 'A History of Bad Men' beukt stevig door op een sublieme distortionbaslijn, uitfreakende gitaar en meeslepende zang. Het tempo zakt nog verder in 'The Mechanical Bride': de logge gitaarriff en de spookachtige, galmende vocals creëren een knap stukje horrormetal. 'A Vast Filthy Prison' sluit het album op een knappe, haast sinistere wijze af met zijn behoedzame zang, sobere baslijn en subtiel gitaarwerk.
Zich bewijzen hoeven The Melvins al lang niet meer, maar met 'A Senile Animal' tonen de heren dat ze verre van uitgezongen te zijn. Het album is niets minder dan de zoveelste geslaagde episode in de carrière van een band die kan worden bijgezet in de Gallerij Der Groten.
Meer over (the) Melvins
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
