De Chinese pianist Lang Lang is een fenomeen. Op jeugdige leeftijd veroverde hij de New Yorkse Carnegie Hall met een programma waarmee hij nadien de wereld rondtoerde en dat bij Deutsche Grammophon op cd verscheen. Zijn eerste studio-opname bij datzelfde label heeft de titel 'Memory' meegekregen en bevat drie werken waarmee Lang Lang sinds zijn jeugd een band zegt te hebben: Mozarts sonate in C KV 330, Chopins derde sonate in b en Schumanns 'Kinderszenen'. Een extra cd biedt als bonustrack Liszt's tweede Hongaarse Rapsodie in een arrangement van Vladimir Horowitz.
Mozarts pianomuziek moet het vooral hebben van de eenvoud. Ook deze sonate is een werk dat met zijn logische opbouw en zijn parelende thema's voor zich spreekt. Dat is ook precies wat Lang Lang illustreert: hij brengt een verzorgde uitvoering zonder overbodige franje en met een natuurlijk gevoel voor timing. Pianistiek allicht meer tot de verbeelding sprekend is de derde sonate van Chopin, die bulkt van polyfone virtuositeit. Vooral het grootse openingsdeel haalt zijn kracht uit de combinatie van die virtuositeit en de dramatische lyriek die quasi voortdurend inherent aanwezig is. Na het razendsnelle 'scherzo' bereikt die lyriek haar hoogtepunt in het langzame derde deel, waar Chopins expressieve harmonieën zich het duidelijkst manifesteren. Een indrukwekkend 'Presto non troppo', dat de hele tessistuur van de piano bespeelt, rondt de sonate af. Lang Langs buitengewoon technisch kunnen staat buiten kijf. Hij schudt in deze uitvoering de meest complexe passages uit de vingers alsof het niets is. Qua opbouw mist zijn vertolking echter af en toe wat richting en spanning. Vooral het lange eerste deel valt uiteen in korte fragmentjes. In het 'Largo' lukt hij er beter in de aandacht vast te houden. Hier ademt hij mee met de muziek en bouwt hij dit langzaam, melancholisch deel op tot een sterk geheel. Het minst overtuigend op 'Memory' is Schumanns cyclus 'Kinderszenen'. Deze dertien korte stukjes blinken uit door hun poëzie en door de vredige rust die ze uitstralen. Lang Langs uitvoeringen missen die aspecten door zijn ietwat fantasieloze vertolking, die bovendien te weinig de onderlinge verbanden tussen de deeltjes laat horen. Met de bonustrack toont Lang Lang opnieuw zijn technisch kunnen en speelt hij in op de vergelijking die velen tussen hem en Vladimir Horowitz willen maken. In zijn handen blijft Horowitz' arrangement van Liszt's tweede Hongaarse rapsodie echter meer een acrobatisch curiosum dan een muzikaal beklijvend werk. Laat dat echter geen afbreuk doen aan de andere kwaliteiten van 'Memory', een cd waarmee Lang Lang in de eerste plaats zijn technische klasse in de verf zet.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
