Grote podia zoals dat van het Concertgebouw van Brugge kenmerken zich door steeds groeiende technische mogelijkheden. Als deze potentie gekoppeld wordt aan gedurfde opdrachten uitbesteed aan sterke artistieke persoonlijkheden, dan geeft dat producties om naar uit te kijken. De ‘Pelléas et Mélisande’ van Muziektheater Transparant is er zo een. De première van 14 april loste de verwachtingen, weliswaar (nog) niet onverdeeld, in.
Het was het Belgische ensemble Oxalys dat instond voor de vertolking van het arrangement en hoewel er nog een spanningsvolle reserve voelbaar was op de première, werd de luisteraar toch met grote betrokkenheid in de bijzondere wereld van Maeterlinck getrokken. Dat was ook mede te danken aan de gelijkmatige zangpartijen. Waar de vocalisten in de originele opera genoeg dramatisch gewicht nodig hebben om op te tornen tegen het alomvattend orkestraal geluid, kon er nu naturel worden gezongen en op kamermuziekachtige wijze op elkaar afgestemd. Golaud was soms wat te ruw en Geneviève miste draagkracht, maar de helderheid van Mélisande en gevoeligheid van Pélleas compenseerden hiervoor.
Debussy ontleende het libretto voor zijn opera aan het gelijknamige toneelstuk van Maurice Maeterlinck. Wie zijn tekst leest valt op hoe weinig poëtisch de taal hierin is en hoe dik de symboliek er bijwijlen opligt. Maeterlinck laat veel zaken bovendien half uitgesproken en de actie bestaat voornamelijk op het psychologisch gebied. Enkel houding en verhouding van de rollen zijn van belang. In de regie van Wouter Van Looy klopte de verstilde beweging van de zangers op het toneel dan ook perfect. De unheimliche duisternis accentueert het intimistisch spel op de scene voor en achter de muzikanten en laat de aandacht zich ook op het scherm richten waarop de video wordt geprojecteerd. Een rookgordijn trekt zich ook regelmatig op voor dit scherm waardoor de beelden slechts door een waas zichtbaar blijven en soms reminiscenties oproepen aan eenzelfde korreligheid uit sommige werken van Fernand Khnopff.
In elk geval is de, na enkele weglatingen uit de opera, twee uur durende 'Pelléas et Mélisande' van Muziektheater Transparant een volwaardige eigentijdse invulling te noemen van Debussy's meesterwerk, waarin de luisteraar krachtig wordt meegezogen in een symbiotische ervaring van video, scène en muziek. Het arrangement van Annelies Van Parys heeft hierbij alles in zich om algemeen ingang te vinden, in een tijd waarin de kleine bezetting als een zegen komt om bepaalde muziek vaker live te horen...
