Een pianorecital meemaken in Bozar is niet altijd even dankbaar, door de mindere akoestiek die het geluid uit de zaal te sterk maakt en de piano zelf te stil en te wollig. Voor een jong genie op het klavier als Rafal Blechacz moet echter de uitzondering gemaakt worden om eens naar Brussel af te zakken. Zeker in een programma met Bach en Beethoven, naast zijn specialiteit Chopin. Desondanks lag de grootste overtuigingskracht in zijn interpretatie van Szymanowski.
Sinds de jonge Pool Rafal Blechacz in 2005 alle onderdelen van het Chopin concours won, is hij een graag geziene gast op de internationale podia. En terecht, zo kon men een vijftal jaar geleden op het Klarafestival horen toen hij een indrukwekkend Chopin-recital gaf met de 24 preludes als hoofdwerk. Ondertussen heeft hij er met zijn 27 jaar ook al vier gelauwerde cd-opnames opzitten bij Deutsche Grammophon. Twee daarvan zijn gewijd aan Chopin, een aan de Weense klassieken Haydn, Mozart en Beethoven en zijn laatste bevat werk van Debussy en zijn landgenoot Szymanowski. Niet alleen de enorme muzikale zeggingskracht valt hierbij op, maar vooral ook de grote briljantie, de pareling, de transparantie in zijn touché. De supervirtuoos die Blechacz is, stelt hijzelf in de schaduw van zijn poëtisch-intellectuele persoonlijkheid die nadrukken legt op architectuur en kleuren.
Na de pauze volgde het repertoire waarmee Blechacz roem vergaarde. Chopins eerste 'Ballade' werd in al zijn dramatische kracht geponeerd door een pianist die dit werk zo goed kent dat hij in staat is elke luisteraar bij zijn nekvel te grijpen. Ook de twee 'Polonaises, opus 26' bracht Blechacz met onfeilbaar en contrasterend karakter tot expressie, een perfect rubato hanterend en op meesterlijke wijze spelend met texturen. Al deze kwaliteiten kwamen ook terug in de aanpak van Szymanowski's eerste pianosonate, hoewel dit een veel minder toegankelijk werk is. De densiteit is dusdanig dat het soms zoeken is naar betekenis, wat door het geboden materiaal niet altijd even dankbaar is. In elk geval was de toewijding van Blechacz voor deze partituur enorm. Hij vertolkte ze dan ook met een enorme perfectie en gaf een maximum aan input om dit emotioneel geladen stuk over te brengen. Het zijn slechts deze twee eigenschappen van absolute foutloosheid en toewijding die tot een maximale overtuigingskracht kunnen leiden. In de twee middendeel verblufte Blechacz met poëtische muzikale tekening, in de hoekdelen met virtuositeit, waarvan de fuga aan het slot een mooi voorbeeld was.
Kortom bood afgelopen woensdag in Bozar fenomenaal pianistiek werk in een gevarieerd en genereus programma. En dat dan nog door zo'n jong genie!
