Wanneer dagen korter worden, het landschap schraal en mistig oogt en een orkaan mogelijk voor de deur staat, mag gerust het plaatje van 48 Cameras in de speler gestoken worden. Dit Belgische collectief, dat ondermeer nationaliteiten uit Groot Brittanniƫ en Monaco herbergt, blinkt immers uit in het samenstellen van apocalyptische, vaak gesproken droompop met een minimaal, duister karakter. Denk bij momenten gerust aan Anne Clark maar dan met onrustig schuifelende drums en een arsenaal aan akelig tikkende geluiden en samples. Op de eerste echt volledig uitgewerkte langspeler (die vele ep's en singles opvolgt) komen vele verschillende gasten en impressies aan bod. Die worden allemaal netjes in een alomvattend mysterieus, doemdenkend sfeertje gedompeld dat perfect bij de fantasierijke titel 'I Swear I Saw Garlic Growing under my Father's Steps' aansluit. Verwacht in elk geval een ambient sfeerwerk waarin woorden als "Skin", "Blood" of "Broken Bones" meermaals terugkeren in een niet al te aangename context.
Met een guestlist waarin ondermeer Dj Olive of Michael Gira (The Swans) gehuisvest zijn, mag 48 Cameras zich op dit eerste grote werk gerust gelukkig prijzen. Echte muzikale wonderen zijn op 'I Swear I Saw ...' echter niet te vinden. De band laat liever de kracht van zijn teksten inwerken op de luisteraar en dat is moeilijk als die omhuld zijn met overdonderende composities of instrumentale partijen. Deze plaat is dan ook veeleer een stevig stukje sfeer dat in minimale muzikale nevels gehuld is. Neem nu 'First Study for a Portrait of Paul Francis Buck': een song met een dijk van een titel die het echter moet stellen met slechts een ritme van een tikkend belletje en enkele schuifelende cimbaalgeluiden. Opvolger 'Our Lady of Sins' is dan weer louter ingevuld door een hoge vrouwenzang die door een uniforme, dreigende achtergrond van vervormde, industriƫle klanken priemt. Een holle, duistere grondtoon is overigens wel meer aanwezig. 'Here We Sailed & Here We Drowned' speelt met zo'n lange noot door een melange van fagot en harmonica. Meestal is deze donkere basis eerder mechanisch van aard. Naarmate de cd vordert, blijft zelfs bijna uitsluitend de minimale achtergrondkleur over zodat 48 Cameras meer en meer richting ambient opschuift. 'Les Lieux' zou zonder het ronddolende, bluesy gitaarspel van Philippe Poirier niet veel meer zijn dan Frans geneurie op schuifelend cimbaalwerk.
DJ Olive breekt op twee derde van de plaat met die uiterst kalme en mysterieuze trend en laat de ritmiek meer doorbreken. Zijn remix van '(This Is for) Asako's Notebook' is een verhakkeld geheel van click'n'cuts en samples waarin ook de zang vaag vervormd wordt. Opvolger 'Jesus Wept while a Mother Sobbed' draait voortdurend weg en drijft voort op opzichtige triphopritmen. Zo slaagt dit plaatje plots een andere richting in om met meer vlotte, sfeervolle elektronische popmuziek af te ronden.
48 Cameras presenteert op deze plaat aanvankelijk erg intrigerende, zelfs verpletterende muziek. Een zin als "When you suck my eyes/you feel how I see you" grijp je niet zomaar uit de lucht. Helaas houdt de band niet altijd vast aan zijn initieel morbide uitstraling. Mede dankzij enkele gasten die opduiken en een paar remixen schiet 'I Swear I Saw Garlic Growing under my Father's Steps' verschillende kanten uit die elk op zich wel smaakvol zijn, maar onvoldoende samenhangen.
Meer over 48 Cameras
Verder bij Kwadratuur
Interessante links