Een hele mondvol, de titel van dit laatste album van A Storm of Light. Vermoedelijk doet enkel Bal-Sagoth het nog beter wat betreft lengte van platentitels. In elk geval, waar het om draait is natuurlijk de muziek, en die zit bij A Storm of Light zeker en vast snor. Toegegeven, de act wordt in het postrockhoekje geduwd, maar deze muziek bevat zo veel meer dan enkel postrock dat het de band wat te kort doet.
Basispatroon van de groep is in ieder geval een puike gitaarriff. Er wordt weinig gepield en de etherische melodielijnen zijn schaars ten opzichte van loggere partijen die hun invloed halen uit onder meer doom en sludge. Daardoor klinkt A Storm of Light ook een pak steviger dan de meeste van zijn genregenoten, en dat is een welkome afwisseling. Ook het drumwerk is behoorlijk solide en laat geregeld oermeppen weerklinken die de holbewoner in iedere luisteraar gegarandeerd zullen aanspreken.
Er zijn trouwens een pak gastoptredens op dit schijfje, al dient eerlijkheidshalve gezegd te worden dat enkel de bijdrages van Kim Thayil (Soundgarden) opvalt, aangezien de brave man een aantal lekkere gitaarlijnen mag toevoegen aan 'Missing' en 'Black Wolves'. De overige gasten zijn zelden goed te horen, en de dames die zangpartijen leveren, worden vooral als achtergrondkoortje gebruikt. Met andere woorden: de gasten staan volledig in dienst van de song, en dat is bij sommige bands wel eens anders.
Het valt behoorlijk moeilijk om A Storm of Light te classificeren: er zit een pak postrock in, maar evenzeer de al eerder vermelde doom en sludge, een snuif stoner, wat industrial, ... Het voornaamste is dat het geheel een atmosferische en tegelijk stevige plaat is, die veel verborgen kantjes kent en die een luisteraar geregeld op het verkeerde been zet. Het resultaat is een zeer interessant album, dat echter vooral geschikt is voor doorzetters, want hapklare muziek is dit allesbehalve.
