Metalcore en Zweden? Klinkt als een recept voor een geslaagd plaatje! De heren van Adept mogen dan al gemakshalve onder de vlag van posthardcore worden geduwd, eens 'Silence the World' aftrapt is het erg duidelijk wat de pot schaft: stevige melodieuze metalcore. Deze jongens doen een erg goede zaak en laten horen dat binnen dat genre best nog deftige albums kunnen gemaakt worden. Dat het allemaal bol staat van clichés is dan weer iets dat vooral de liefhebbers kunnen negeren.
Het goede nieuws is dat Adept geen zin heeft in afgeleefde en verwaterde metalcore. Dat wil vooral zeggen dat de songs bruut tot en met zijn, met soms erg zware breakdowns en beenharde gitaarmuren. Dat beukwerk gaat hen vlotjes af en het gebruik van de obligate zalvende melodielijnen is goed uitgewerkt. 'Silence the World' is wat dat betreft een album dat af is: nergens een vreemd hoekje of een slordigheid, alles past als een puzzel in elkaar. Daardoor (en in combinatie met de rauwe vocalen) kan 'Silence the World' erg goed werken voor luisteraars die kicken op een haast met wiskundige precisie in elkaar gezet album.
Het mindere aan die hele zaak is dat Adept klinkt alsof ze net iets te beredeneerd zijn, alsof alle spontaneïteit volledig uit de plaat is geperst. Het klinkt als een klok, dat zeker, maar er blijft een idee van complete gevoelloosheid doorheen de schijf waren. 'Silence the World' klinkt soms gewoonweg fake en dat is erg jammer. Dat de clichématige teenage angst-teksten duidelijk gericht zijn op de huidige generatie tieners (die in wezen nauwelijks nog platen kopen), is ook een teken aan de wand: Adept weet welke doelgroep ze moeten hebben, maar dat maakt helaas ook dat het album gekunsteld klinkt.
'Silence the World' is geen slechte plaat, laat dat duidelijk zijn. Maar de erg sterk aanwezig zijnde idee dat het gemaakt lijkt voor het hippe jonge volkje, geeft de schijf niet de overtuigingskracht die hij zou kunnen hebben. Degelijk metalcore volgens het boekje, niets meer en niets minder.
