Griekenland is een bijzonder land wanneer het op metal aankomt. De Hellenische muziek heeft altijd dat tikje exotiek gekoppeld aan een weemoed die anderen ook kunnen gebruiken, maar nooit zo treffend evoceren. Een band die op een verschillend pak emoties inspeelt, is Aenaon. De groep wordt gemakshalve ondergebracht bij aparte black metal, maar als 'Extance' iets laat horen, dan is het wel dat deze jongens nooit voor één gat te vangen zijn.
Ergens is nog de link met black metal terug te vinden. De scherpe gitaren, de occasioneel donkere sfeer en grillige aanpak ligt hier en daar in het verlengde van wat bands als Shining, Enslaved of Solefald brengen, maar door de eigenzinnigheid en hang naar experiment is het nog maar zeer de vraag of er überhaupt van black metal kan gesproken worden. Het doet er ook niet toe, want experimentele extreme muziek kan er pal op zitten of er los naast. Gelukkig voor Aenaon zitten ze aan het juiste deel van het spectrum. De groep combineert naadloos grimmige geluiden met jazztoeren (vooral in de geregeld afwijkende songstructuren, bevreemdende breaks of gewoon warse akkoordenopvolgingen). Zelfs blues krijgt hier en daar een invulling in het extremere genre. Die experimenteerdrift zet zich evengoed door in de zang en de teksten, want titels als 'Pornocrates', 'Land of No Water' of 'Funeral Blues' doen zelden denken aan satanische invulling.
Aenaon gaat nergens te geschift te werk ondanks de veelheid aan invalshoeken, waardoor ze iets makkelijker te verwerken zijn dan bijvoorbeeld een Solefald, maar dat maakt ook dat de groep hier en daar te braaf blijft. De wel erg heldere productie kan daar een factor in zijn, want de weerhaakjes zijn zo bijzonder glad geslepen. Misschien met een iets donkerder timbre had de impact nog groter geweest, maar nu is alles uiteindelijk goed hoorbaar en verdrinkt niets in ruis.
Aenaon is een band voor durvers, een groep die zich zelf nooit laat vastpinnen op een genre, laat staan op een invloedssfeer. 'Extance' geeft dan ook niet makkelijk alle geheimen prijs en heeft allicht nog niet de impact die kon zijn, maar het album is in ieder geval een bijzonder leuke achtbaanrit.
