Aimee Man is een dame die al lang geen introductie meer nodig heeft. Als ze niet in het cd-rek staat dan wel in de DVD-collectie van menig filmfan met 'Magnolia', waar Mann de muziek voor schreef. Deze singer-songwriter, bekend om haar indringend gevoel voor melodie en de beklemmende intimiteit die ze in haar nummers legt, scheerde hoge toppen met haar vorige album: 'The Forgotten Arm'. Maar nu is Mann terug en wel met iets compleet anders. Haar nieuwste album, 'One More Drifter in the Snow', is volledig opgedragen aan de feestdag der feestdagen: Kerstmis.
Naar eigen zeggen wilde Mann met deze plaat op zoek gaan naar de spookachtige schoonheid van het, volgens haar, mysterieuze kerstfeest. Alhoewel voor sommigen het typische belgerinkel en het beeld van kleine kindelfjes die in sweatshops pakjes moeten maken al spookachtig genoeg klinkt, kiest Mann qua sound voor een meer bluesachtige traagheid. Vertrekpunt zijn bekende en minder bekende kerstnummers gemengd met blues, trage zwengelende country en meer van dat moois. 'Whatever Happened to Christmas', het openingsnummer van het album, maakt dat meteen duidelijk. Melodisch klinkt het nummer zeer traditioneel, maar de muzikale invulling van het nummer is er niet één van vrolijk belgerinkel, maar wel van meer melancholische, nostalgische Doris Day-momenten. Een traag ritme, zuivere leadgitaarakkoorden op de voorgrond en dan natuurlijk Manns typische, doordringende stem doen het nummer tegelijk warm en droef klinken. 'Christmastime' ruilt blues even in om een iets meer bluegrass-achtige toon in het nummer te leggen. De gitaar blijft dezelfde rol vervullen, maar worden deze keer bijgestaan door een subtiele banjo. Ook de keyboardondersteuning is iets prominenter aanwezig. Hierdoor hangt er over het nummer een grimmige, mysterieuze sfeer. Het spookachtige in de nummers komt het best naar voren in Manns versie van 'You're A Mean One, Mr. Grinch'. Een sprookjesachtige song, gebaseerd op het verhaal van Dr. Seuss, over een wezen dat Kerstmis haatte. Voor deze kers op de taart kreeg Mann ondersteuning van Grand Lee Philips. In het duet vertelt hij met een poëtische, donkere intonatie het verhaal. Mann verzorgt het muzikale deel. Het nummer is swingend, verhalend en zorgt voor de humoristische noot in het album. Ook 'Calling On Mary' weet het mysterie er in te houden. Tegelijk is dit ook het nummer dat Mann het meeste typeert. De droeve pianomelodie, de akoestische gitaar, dynamische basriff en zang die er traag bijkomen, en dan de drum die het geheel een indringend gevoel geeft. Mann weet met haar zang dezelfde emoties op te wekken als in haar hit 'Save Me' die in de film 'Magnolia' onder de beelden werd gezet.
Met 'One More Drifter in the Snow' levert Mann een plaat af die een welgesmaakt alternatief biedt op de traditionele Kerstmisliedjes die velen met Kerstmis in de oren gepropt krijgen. Het album past perfect in de Kerstsfeer. Toch neemt Mann af en toe de melodie van het origineel iets te perfect over. Hierdoor mist haar indringend gevoel voor melodie soms doel en blijven sommige van de nummers, zoals bijvoorbeeld 'White Christmas', niet meer dan wat opgesmukte versie van het irritante origineel. Gelukkig biedt deze plaat ook andere nummers en komt dat gezapige, beklijvende 'Mann-effect' waar ze bekend voor staat nog meer als genoeg naar boven. Merry Christmas Miss Mann.
Meer over Aimee Mann
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
