Achter deze bijzonder subtiele bandnaam ging een al even subtiel heerschap schuil dat Seth Putnam heette. Heette, aangezien de man in 2011 overleed. Aanhangers van de teringherrie die deze mens produceerde in zijn muzikale carrière waren verdrietig, de goegemeente opgelucht dat ze een bizarre en geschifte grove bek niet meer hoefden te tolereren. Putnam had er immers een aardje van weg om mensen te shockeren dankzij behoorlijk expliciete teksten. Een klassieker als 'Even Though Your Culture Oppresses Women, You Still Suck You Fucking Towelhead' is daar een goed voorbeeld van. Nu bundelt Relapse dus de eerste stapjes van dit grindcorecombo op een dubbele cd.
Een dubbele, jawel, want hier staan een geschift aantal songs op. De term 'song' is echter heel ruim opgevat, want meer dan een paar seconden lawaai, al dan niet met een volledige band of al dan niet met enig ritme of structuur, is het nooit. Het is tekenend dat een EP met de titel '5,643 SONG EP' voorbij vliegt, ook al staan er inderdaad een vijfduizend sonische explosies op.
Putnam zal nog het meest herinnerd worden door het feit dat de man een hysterische krijs voortbracht die zijn gelijke niet kende. Hordes frontmannen die moeite doen om de zogeheten pig squeals te fabriceren, of te krijsen als een gekeeld varkentje, mogen met de staart tussen de benen afdruipen: Putnam schreeuwt ze op zijn typerende schrille manier allemaal naar huis.
Het is dan ook moeilijk om Anal Cunt van dit (of zelfs van een later) stadium enigzins serieus te nemen. De tracks halen zelden de dertig seconden, zijn rommelig tot het absurde af, zijn totaal richtingloos en het zijn er zo verdraaid veel dat de tracklist gewoon bestaat uit het vernoemen van het plaatje waar de afzonderlijke nummers vandaan komen. Sommigen halen een vergelijking op met het oude werk van Agoraphobic Nosebleed, wat in wezen ook korte geluidserupties waren, maar die hadden nog muzikaliteit, stuctuur, ritme en richting.
Met andere woorden: dit ding is goed om mensen genadeloos de kast mee op te jagen, hartlijders finaal het hoekje om te helpen, of de kat van de buren spontaan te laten ontbranden. Maar of het goede muziek is? Nee. Het muziek noemen is zelfs bij de haren getrokken.
