De idee van deze power metalformatie is dat er weinig grenzen mochten zijn aan de muzikale invalshoeken, althans volgens oprichter Peter Nisenkier. Dat verklaart misschien waarom tijdens een eerste luisterbeurt het nogal lastig is om de songs te voelen. Ingewikkeld zijn ze allesbehalve, maar er zitten soms wel heel bizarre wendingen en geluiden in het geheel en dat maakt ook dat het album nogal tegenvalt, want de uitwerking had best beter gemogen.
'The Brotherhood' mag dit album aftrappen en begint met wel heel bizarre piepjes en gefriemel op de gitaar. Het is zelfs zo dat het lijkt alsof er op goed geluk wat wordt gepield en zonder enig doel. Zodra de ritmesectie invalt, is dat wel verholpen en gaat het geheel verder in onvervalste power metalstijl, alleen een tikje te flauw om echt indruk te maken, al ligt dat voor een groot gedeelte aan de wel erg fletse productie, waardoor de gitaren en bas nauwelijks kracht bezitten. Dat niet alleen, maar zanger Steve Bentley heeft een nogal eigenzinnig timbre dat best vreemd over kan komen. Slecht zingt hij hoegenaamd niet, maar nogal futloos en met een dappere poging om de juiste rasp in de strot te krijgen. Structuurgewijs is er vaak kop noch staart te krijgen aan de nummers en dat is verdraaid jammer; vooral het nogal kunstmatig opgelegde gebruik van bizarre piepjes en riedeltjes slaat vaak nergens op. Nu zou het best kunnen dat jazz metallers eveneens bizarre wendingen gebruiken, maar dat past dan vaak beter in het geheel. Dat is zowat de samenvatting van elke track: de basis is doorsnee power metal, met een wat fletse productie en vooral met onzinnige en onlogische extraatjes die beter overboord waren gegooid.
Ancient Creation doet een dappere poging om iets nieuws te brengen in de (in theorie) vastgelopen wereld van power metal. Alleen jammer dat ze daar voorlopig niet in slagen en een lauwe plaat hebben gemaakt.
Meer over Ancient Creation
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
