Arroganz is een behoorlijk duistere en agressieve black metalband, die met 'Kaos.Kult.Kreation' een compromisloos plaatje op de wereld heeft losgelaten. Nu klinkt dat als een doorsnee promotionele tekst van een biografie, maar in het geval van deze heren zijn dat geen loze woorden. Arroganz is immers bijzonder duister en smerig en houdt effectief van chaos, wat dit album bewijst.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: enige subtiliteit is erg ver te zoeken op 'Kaos.Kult.Kreation'. Wie veelgelaagde composities met subtiele keyboardpartijen verwacht, is er hopeloos aan voor de moeite. Arroganz grossiert in smerige en vuige black metal, met een paar gore death metalrandjes, maar niet te veel. De totaalsound is op een positieve manier in datzelfde bedje ziek, want een groezelige klank past perfect bij dit soort 'teringherrie'. Dat betekent niet als zou Arroganz een platte stofzuigersound hebben of ervoor kiezen om zo onduidelijk opgenomen te hebben dat alle details vervagen, maar een zekere graad van dofheid en ruwe randjes geeft dit album die extra punch die een te cleane klank teniet gedaan zou hebben.
Dat groezelige karakter is tegelijkertijd de aantrekkingskracht en het probleem van 'Kaos.Kult.Kreation'. Waar de ongebreidelde agressie en rauwe aanpak zonder enige twijfel zijn voordelen bezit, is het album uiteindelijk nogal vermoeiend om naar te luisteren en soms iets te onsubtiel om de aandacht ten volle vast te houden. Dat laatste is allicht geen groot probleem, aangezien die 'no holds barred' inslag voor velen een wezenlijk onderdeel uitmaakt van de charme der rauwe black metal.
Arroganz brengt dus heftige en lompe black metal, wars van enige compromissen, subtiliteit of intricate opbouw: dit album is bedoeld om te beuken, blazen en rammen en neemt geen gevangenen. Subtiliteit valt dus ver te zoeken en daarmee weet een gewaarschuwd luisteraar dus meteen of dit spek voor de spreekwoordelijke bek zal zijn.
