Asimov weet wat het betekent om lang aan de weg tot succes te moeten sleutelen. Reeds vijf jaar gaat deze band met zijn aanstekelijke rockmuziek door het leven als grote publiekslieveling op middelgrote festivals. Dat heeft hen onlangs, naar aanleiding van de vierde single van hun eerste langverwachte plaat, zelfs in het cheetah-hok van de Olmense Zoo gebracht (en niet zonder kleerscheuren). Eén voordeel: de lange aanloopperiode voor dit debuut heeft de vier heren de tijd gegeven zichzelf te ontwikkelen tot een volbloed rockband en prima songschrijvers.
Sober, krachtig en recht voor de raap: de muziek van dit kwartet uit carnavalstad Dendermonde is al even aanlokkelijk als hun logo. Heerlijke, vooruitblikkende powerrock met een mooi gevoel voor melodie wordt doorspekt met een vleugje psychedelica en stoner. Met de specifieke en grootmoedige zang van Pieter Dpouillon als voortrekker weet deze Vlaamse variant van de Foo Fighters zeker de juiste snaar te raken. Het één en ander heeft ook te maken met een volle en krachtige eindklank waarin producer Geert d'Haene (Yum) zeker een belangrijke rol heeft gespeeld. Asimov schenkt zijn liedjes de nodige tijd zodat die zich muzikaal kunnen ontplooien: is een mooie zaak. Zo geven de jongens stevig van katoen in het voortreffelijke 'A Probe', waarin synth-effecten op de gitaar met een solide geluidsmuur versmelten tot een pracht van een outro. De grootste kracht van de plaat zit hem echter in een fijne balans tussen stevige gitaren en een aanstekelijke zang: een ideale formule die er hopelijk voor zorgt dat de nieuwe single 'Dreamlove' de verhoopte doorbraak betekent. Spijtig genoeg is dat geen zekerheid. Misschien zijn de songstructuren immers een beetje té onconventioneel, want Asimov aarzelt niet om wat scherpe haakjes en wendingen in zijn liedjes te steken en vervalt niet in platte, meezingbare refreintjes. Dat leent zich minder voor hitmateriaal, maar spreekt zeker wel in de heren hun muzikale voordeel.
Op tekstueel gebied laat Asimov ook niet zo gemakkelijk in zijn kaarten kijken. "My whirling thougths stayed in too long": frontman Pieter geeft grif toe dat de cd persoonlijke hersenspinsels bevat. Die kronkelen overigens aardig in het rond, wat voor veel gevoel maar weinig logica zorgt. Eenzaamheid, stukgelopen relaties en onbereikbare liefdes zijn spilfiguren van deze bizarre mijmeringen, die wel met volle overtuiging worden overgebracht.
Dit is muziek die een groot festivalpodium vraagt. Asimov zorgt op zijn debuut voor drie kwartier heerlijke energie. Gelieve geen gehoor te geven aan de meermaals herhaalde boodschap op 'Luxury': "settle down". Het is tijd om uit die winterroes te ontwaken en uit te kijken naar de eerste groene festivalweiden!
Meer over Asimov
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
