Het muzikale spectrum dat Lou Nanli in zijn producercarrière als B6 totnogtoe bestreek, strekt zich uit van drum'n'bass en breakcore tot de zogenaamde intelligent dance music. Met 'Post Haze' blijft hij vooral aan deze laatste kant hangen met mooie, gaaf afgewerkte, abstracte en muzikale tracks. Niet dat het allemaal high brow moet zijn, integendeel. De mengeling van (minimal) techno, house en electro klinkt heel toegankelijk en opent ook deuren naar de dansvloer.
Echt verrassen doet 'Post Haze' nooit, daarvoor is het materiaal te herkenbaar: pruttelende klanken, droge beats, slijpende geluiden, brede synthesizers, minuscule melodietjes, stemmen die zelden meer zijn dan een laag in het geheel, en baslijnen die gefilterd worden qua toonhoogte, kleur en dynamiek. Hetzelfde geldt voor het gebruik ervan. Ritmes blijven overzichtelijk en herkenbaar, het stapelen gebeurt heel regelmatig en de klassieke truc met de breaks (waarna de muziek iets rijker opnieuw inzet en zo een kleine climax veroorzaakt) is een vaste klant, al wordt die niet extreem uitgespeeld.
Voor grote vondsten is de luisteraar aan het verkeerde adres, maar souplesse heeft B6 te over, en sommige tracks klinken ritmisch opvallend natuurlijk. Daarbij gaat hij ook verschillende richtingen uit zonder de extremen op te zoeken. De dansvloertracks zijn niet uitbundig en de minimalistische nummers worden nooit extreem microscopisch uitgepuurd.
Muzikaal is B6 het sterkst in de kortgeknipte soberheid van een track als 'Philo-Marginal'. Hier is zijn klankenarsenaal het meest verfijnd, met droge plofjes, geknetter en digitale waterdruppels. Het stapeleffect werkt hier het best, terwijl langere klanken als de baslijn of elkaar in de tijd rakende cimbaalgeluiden voor continuïteit zorgen. Een gelijkaardige esthetiek is ook te horen in 'Sweet Light' en het drogere 'Night On Earth', waarbij vooral dit laatste opvalt door een mechanisch begin dat geleidelijk aan opbouwt tot een ritmisch lekker snorrend treintje.
Andere tracks zijn net iets meer melodisch, zoals het met een pulserende bas gezegende 'Take You With a Sigh' dat een meer uitgesproken opbouw meekrijgt, of 'Blind Leading the Blissed' dat helaas bezuinigt op gelaagdheid en daardoor een dimensie verliest. Het grootste contrast met de soberheid van 'Philo-Marginal' vormen echter de twee dansvloergerichte tracks: de remix van 'Red Sky' en 'Fiction City'. De langere synthesizerklanken zorgen hier voor harmonische velden, waardoor het geluid rijker wordt, de climaxen sterker, maar het geheel ook minder uitgepuurd klinkt.
Door de stilistische verscheidenheid (weliswaar binnen een duidelijk afgebakend territorium) is 'Post Haze' een album geworden dat niet klinkt als een uur lang uitgerekte versie van een nummer. Dat daarbij links en rechts niet even een grens overschreden wordt, is echter wel jammer. Zo wordt de plaat, ondanks de aanzienlijke muzikaliteit waarmee die gemaakt is, niet echt uitdagend voor het hoofd en evenmin dwingend voor de benen. Daartussen zit iets als "aanstekelijk", en dat label past 'Post Haze' dan weer wel.
Meer over B6
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
