Van ver mag hij dan wat van Captain Caveman hebben, wie de muziek van de Canadese singer-songwriter Ben Caplan hoort, ontwaart meteen een romantische ziel: ingetogen en intiem in de ballads, maar evengoed uit zichzelf tredend wanneer hij een versnelling en een dynamisch niveau hoger schakelt.
‘In The Time of The Great Remembering’ is een verzameling van tien songs, waarop Caplan (op gitaar, banjo of piano) zich omringt met klarinet, saxofoon, viool, fluit, drums en contrabas. De zuiver akoestische setting en de gedoseerde arrangementen, die ondersteunend blijven en vooral voor kleur zorgen, laten alle ruimte aan de songs. Met hun knipogen naar folk en pop klinken die even eenvoudig als spontaan en aanstekelijk en worden ze afgezoomd met een rafelig randje.
Ongehoord is het allemaal niet, maar beklijven doet het wel, niet in het minst door de stem van Caplan. Zo warm en zacht als hij in ‘Drift Apart’ zingt, zo ruw en grof van korrel klinkt hij als hij even door het lint gaat. De muziek verraadt diverse invloeden, maar de songs blijven wel allemaal Caplan-nummers. Zo kan de Canadees links en recht te leen gaan, zonder dat het album aan eenheid inboet. De banjo brengt in ‘Beautiful’ (een huppelend nummer dat zo op de eerste, veelkleurige cd van Absynthe Minded had kunnen staan) een countryelement binnen, maar verder gaat de vergelijking niet. ‘Rest Your Head’ put wel duidelijk uit de traditie van de folkrock, maar blijft door het akoestische aan Caplans kant.
Een geest die duidelijker door de muziek waart, is die van Tom Waits. Met het bonkige ‘Conduit’, het walsen van ‘Stranger’ of het hees gefluister en het daarna vocaal losgooien van de remmen in ‘Bang To Break The Drum’ belandt Caplan aan de muzikale zelfkant. ‘In the Time of The Great Remembering’ is dan ook een heel directe plaat die zonder franje, maar met de nodige kleuren en vooral catchy songs uitstekend voer is voor fans van no-nonsense singer-songwriters.
