De meer gangbare variant van hardcore of metalcore blijkt tegenwoordig geregeld net niet extreem genoeg om de kids over de brug te krijgen. Daarom is het ook niet verwonderlijk dat steeds meer bands hun heil gaan zoeken in een zwaardere aanpak. Beneath the Sky is zo'n band die er vanaf de eerste tonen van dit album fluks vandoor gaat, maar toch nergens kan verstoppen dat ze in wezen een met testosteron opgefokte hardcoreband zijn. De term is death metalcore, maar het lijkt juister om gewag te maken van potige hardcore met death-invloeden.
Zodra opener 'Goodfellas' losbarst, is het nochtans behoorlijk heftig: een donderende gitaarsectie spuwt venijn en haat, de drums lijken wel te ratelen als een kudde op hol geslagen olifanten en zanger Joey Nelson brengt zo'n diepe brul voort alsof hij vanuit de diepten van de hel naar boven schreeuwt. Elke verwijzing naar hardcore – breakdowns incluis – is eerder vaag, maar de verwantschap tussen death metal en hardcore is er altijd geweest, tot spijt van wie dat halsstarrig blijft negeren. Die bijzonder extreme aanpak blijft echter niet duren en vanaf 'For Each Remembered Name' wordt de muziek van dit combo al een pak doorzichtiger en meer metalcore-gericht. Fluks afwisselende melodieën gaan hand in hand met zware moshstukken en de zang van Nelson gaat ook meer de hardcore-richting uit: hij schreeuwt meer dan hij brult. Van tijd tot tijd duiken er zelfs cleane zangstukken op. Het dient wel vermeld te worden dat de nogal hoge krijs/schreeuw van Nelson een acquired taste is en dat een aantal mensen hier over gaan struikelen. Idem trouwens voor de muziek, die er op het eerste gehoor voor zorgt dat elke track nogal wat affiniteit heeft met de vorige. Na een drietal luisterbeurten is dat al wat meer opengetrokken en vallen de verschillen beter op, maar doordat de totaalklank van deze schijf zo volgeplamuurd zit, is dat een fikse opgave.
Beneath the Sky is zeker niet de meest opvallende metalcoreband van het ogenblik: daarvoor is hun muziek op dit ogenblik nog niet sterk genoeg. Er zit echter potentieel in en vermoedelijk zal de band evolueren naar meer melodie en opschuiven in de richting van Killswitch Engage. Of dat een goede zaak is, wordt best in het midden gelaten.
