Over opmerkelijke muziek gesproken: de Australiër Black Lung ofte David Thrussell maakt er een uitdaging van zichzelf met zijn elektronisch geknutsel telkens weer opnieuw uit te vinden. Na een begin in de jaren ’90 met obscure acidtechno op het Belgische undergroundlabel Nova Zembla, heeft Black Lung uitstapjes richting drum’n’bass, abstracte knisperelektronica en zelfs livemuziek gezet, steeds een zware, duistere ondertoon bewarend. ‘The Soul Consumer’ zet de eindeloze zoektocht voort. Een veganist die zo van in de ban geraakt van de smaak van vlees, dat hij zich opsluit in een Franse villa om op een dieet van uitsluitend vleesproducten een elektronische plaat te maken, zoiets vraagt om vreemde toestanden. Dit twaalfde album is dan ook een soort van experimentele, industriële geluidstrip met veel live- elementen.
Deze plaat is geen sinecure. Termen als ‘zwaar’, ‘neurotisch’, ‘mechanisch’ en ‘overstuurd’ wellen meteen op bij het aanhoren van de cd. Black Lung hakt en houwt, grolt, dreigt en goochelt met abstracte geluiden, zonder zaken als structuur of melodie uit het oog te verliezen. Beat en sfeer blijken alomtegenwoordig, zelfs essentieel.
Maar deze muziek is ook grimmig en zelfs agressief. Een psychotische, dreigende technobeat, ronkende raderwerkgeluiden, industriële gitaarsamples en buitenaardse tintelingen geven ‘Mr Love Teeth’ een akelig, zwaar karakter. Dit soort van mokerende tracks doet sterk denken aan het oude werk uit zijn Nova Zemblaperiode.
Of het mag ook anders: ‘The Brazen Cellar Stomp’ is een beatloze soundscape van schuifelende ruisgeluiden en verstoorde drones, terwijl opvolger ‘Succulent Bruises and Bruised Roses’ loodzware gitaarsamples van drie basisakkoorden plaatst op een vlakke vierkwartsdrum om een soort van instrumentale cyborgtransformatie te maken van Iggy Pops ‘I Wanna Be Your Dog’. Mechanische beats worden overigens wel vaker vervangen door getransformeerd live drumwerk in de veertien songs op deze cd.
Het experimentele cyberwereldje van Black Lung blijkt moeilijk verteerbaar. ‘The Soul Consumer’ worstelt voortdurend met moeilijke elektronische elementen - vaak afgeleid uit livepartijen - en zou bij momenten zelfs kunnen leiden tot headbangtaferelen. Onderhuidse onrust en ostentatieve drukdoenerij wisselen elkaar voortdurend af. Een zwarte long is natuurlijk een voorbode van een nogal dodelijke aandoening en daarom zijn aangename, gezellige of zachtaardige klanken sowieso niet geschikt.
