Waar Willowtip meestal extreme bands uit het death metal of grindcoregebied uitbrengt die behoorlijk technisch dan wel apart zijn, hebben ze met Bloodfreak het deze keer wat simpeler gehouden. Niet dat er bij deze heren geen hoek af is, wel integendeel, maar in de vlaag aan supertechnische of warse bands is dit combo de eenvoud zelve. Dat levert gelukkig ook een pretentieloos plaatje op dat heerlijk wegbeukt, zij het niet altijd even efficiënt.
Openen doen de heren alvast met een vrij geschift nummer getiteld 'Psychoplasmics'. Op een heerlijk retro klinkend drumcomputertje drijven bizarre keyboardlijnen en al even bizarre samples (of zelf ingesproken nonsens) dat de toon van een obscure B-horrorfilm zet. Qua sfeerschepping zit Bloodfreak dus meteen op het juiste spoor. Die relatief ingetogen intro bereidt een luisteraar dan ook compleet niet voor op de barrage aan riffs die volgt in 'Merchants of Sleaze'. De drums ratelen en knallen alle kanten uit, de gitaren klinken danig overstuurd en soms zelfs licht stofzuigergewijs geproduceerd, en de brute zang maakt het plaatje compleet. Het geheel wringt, kraakt en is soms overduidelijk zelf gedaan, maar dat maakt nu net de charme van dit kleinood. Precies omdat het geheel rammelt, krijgt 'Mindscraper' een aandoenlijk en aanstekelijk karakter, wat niet wegneemt dat de rauwe lappen death metal en grindcore overtuigend de woonkamer in geblazen worden.
Tekstueel is het trouwens niet bijster uitdagend, maar de gore onderwerpen passen bijzonder puik bij de muzikale omkadering. Titels als 'Sex Trash Princess' of 'Death Trip... In the Drug Den of the Damned' laten immers weinig aan de verbeelding over, en zo hoort het ook.
Als geheel werkt 'Mindscraper' omdat de twaalf tracks op dit album opgefokt als de pest zijn en beantwoorden aan een primaire schreeuw om vernietiging en obscene seksuele handelingen. Dat het geluid minder is en niet alles even memorabel is dan ook een kanttekening die een kritisch persoon dient te overwegen. 'Mindscraper' is heerlijk als brok adrenaline met attitude en een vuist in het aangezicht-aanpak, maar als muzikale uitdaging is het dan weer minder interessant. Dit plaatje is met andere woorden uitermate geschikt om loos te gaan bij driftbuien of afreageermomenten, maar al wie geraffineerde zaken verwacht, zal er meer dan aan zijn voor de moeite.
