Relapse flikt het hem weer! Niet alleen heeft dit label een uitstekende keuze aan extreme bands op het rooster staan, ook in de bevreemdende, postrock-achtige afdeling zit het goed. Naast acts als Rwake mag nu ook Bloodiest de dienst uitmaken, en met 'Descent' levert dit collectief een succulent stukje wereldvreemde, etherische rock/metal die smaakt naar meer, al lijkt het geregeld op het consumeren van een rist paddestoelen.
Bloodiest is een act die het niet moet hebben van luide gitaren of beukend geweld. Dit combo teert eerder op het oproepen van een onwereldse sfeer dankzij ritmisch pompende, haast tribale drumpartijen gecombineerd met ijle en zweverige gitaren die meer dan eens melodieën hernemen tot die zich als rookpluimen door het hoofd laten gaan. Als dat nogal psychedelisch klinkt, is dat enkel omdat het geheel ook zo aanvoelt.
In zijn totaliteit heeft 'Descent' ook die buitenwerkelijke sound: het geheel klinkt alsof het werd opgenomen in een grote hal, en daardoor krijgt de muziek een galm mee die misschien productietechnisch niet perfect is, maar die wel past bij dit soort muziek. Die galm in combinatie met de logge drums, de ijle gitaren en de zweverige zang laten een luisteraar moeiteloos het aardse bestaan even verlaten.
In veel opzichten doet Bloodiest denken aan Akimbo, een band die het ook vooral moet hebben van die aparte geluidsmuren die een mens doen wegdromen. Aan de andere kant, wie even de moeite neemt om Bloodiest deftig onder de loep te nemen, ontdekt al snel dat er onder het geheel een scherp randje schuilgaat, eentje die een luisteraar verweesd en licht angstig achter laat op de kade, terwijl het schip al lang de haven heeft verlaten en de avondmist langzaam om de hoek krult.
Het heeft weinig zin om aparte nummers aan te stippen aangezien 'Descent' het beste werkt als een geheel. Enkel op die manier komt de overtuigingskracht van de plaat tot zijn recht. Beangstigend en toch wondermooi en aangrijpend: wie doet hen dat na?
