Om in de wereld der death metal op te vallen, moet een band tegenwoordig al van behoorlijk goede huize zijn. Standaardriffs waar men in de jaren negentig nog mee wegkwam, zijn overbodig en weinigen is het gegeven om groove en techniciteit netjes aan elkaar te koppelen. Carnal Lust is een Parijse death metalband die jammer genoeg faalt op alle vlakken en met dit album een bijzonder gezichtsloos en middelmatig werkje heeft afgeleverd.
Waarom een band ervoor kiest om het woordenboek niet eens na te slaan op spelling en grammatica van een andere taal, het blijft een raadsel. Het proberen maskeren als vooruitstrevende woordspelingen werkt niet echt meer en er zitten in een aantal songtitels van deze heren flink wat kemels. Tot daaraan toe, want uiteraard is het de muziek die van belang is, niet de spelkwaliteiten. De heren kunnen spelen, daar niet van, maar het is allemaal zo enorm voorgekauwd dat het plezier snel weg is. De solo's zijn geïnspireerd op Morbid Angel (lees: ze gaan tegelijk overal en nergens naartoe) maar missen kracht. Ook de riffs, de fundamenten van death metal, zijn zo steriel en voorspelbaar dat de grap er snel af is. Daar kan zelfs een gewaagde coverkeuze als 'Fascination Street' van The Cure niets aan veranderen. De vocalen zijn dertien in een dozijn gutturale klanken die onverstaanbaar zijn, wat op zich niet verkeerd is, maar alweer weinig geïnspireerd.
Veel woorden vallen niet vuil te maken aan Carnal Lust. De band mist op elk front overtuigingskracht, weet nooit op te vallen dankzij een originele of pakkende riff, laat staan interessante melodieën en slaat dus altijd de bal mis. Misschien dat de band zich beter gaat herbronnen, want als ze op dit élan verder gaan, zullen ze nooit opvallen, zeker niet aangezien er veel betere releases zijn.
Meer over Carnal Lust
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
