Het lijkt wel alsof er binnen black metal net iets makkelijker eenmansprojecten aan de slag kunnen. Carrier Flux is immers ook een enkele persoon uit de VS die aan de slag gaat met het duistere genre. In tegenstelling tot sommige andere acts binnen datzelfde stramien, blijft Carrier Flux gespaard van egotripperij en is het geheel netjes verzorgd en net als genregenoten van over de Atlantische Oceaan klinkt de muziek van dit project net iets anders dan de Europese collega's.
Carrier Flux trekt de kaart van melodie en buitenwereldse atmosfeer. Niet dat er geen razende partijen te vinden zijn, maar door de band genomen is 'Objection' een schijf die het vooral van bevreemdende en bezwerende passages moet hebben en minder van hoofd-naar-beneden-en-rammen-maar. Dat durft van tijd tot tijd in 's mans nadeel uitdraaien, want op een twaalf tracks zijn er wel wat dode momenten te vinden. Aan de andere kant, wanneer het album op dreef is (zoals in 'Midas Earth'), werkt het ook erg aanstekelijk.
Die dualiteit tussen ingetogenheid valt niet alleen in het gitaarwerk terug te vinden. Ook de zang durft snel laveren tussen kalmerende, bijna spoken word-achtige passages en hees en schril geschreeuw. Doordat de muziek ook geregeld van die bochten maakt, wordt de spanning er wel ingehouden en dat pleit in het voordeel van Carrier Flux. Dat experimentele randje (met vreemde toetsen of aparte songstructuren) wordt niet bijzonder ver doorgedreven, maar dat hoeft ook helemaal niet. Nu is 'Objection' een album dat toegankelijk genoeg is om veel mensen te bereiken en toch apart genoeg om wat meerwaardezoekers over de streep te trekken.
In de grote stroom loopt Carrier Flux het risico verloren te gaan, maar dat zou toch jammer zijn. Toegegeven, het is misschien nog geen act van wereldniveau, aar 'Objection' laat serieus wat goede ideeën horen en als geheel werkt het album als een sferische poort naar een andere wereld, mogelijkerwijs de ruimte. Wie zich graag laat verrassen binnen het zwartgeblakerde genre, kan dit allicht eens opsnorren.
