Men moet al iemand met een zeer uitgebreide kennis van het barokrepertoire voor zich hebben, vooraleer de naam Charles Desmazures een verwoed hoofdknikken teweeg brengt. De man of vrouw in kwestie weet dan misschien te vertellen dat de Franse Barok van pakweg François Couperin nooit echt is doorgedrongen tot in Spanje. Charles Desmazures was echter een van de weinig aanwezige componisten in het land en aan het hof van de dynastie der Bourbons componeerde hij enkele stukken in de stijl die op dat moment gangbaar was in Frankrijk. In de vocale traditie van Spanje klinken misschien meer Italiaanse invloeden door, maar de instrumentale muziek is onmiskenbaar die van Lully en later ook van Rameau.
Tot Charles Desmazures’ belangrijkste werk behoren ongetwijfeld zijn ‘Pièces de Symphonie’, stukken die de componist schreef naar aanleiding van het huwelijk van de Spaanse koningin met een neef van Louis XIV. Het Franse karakter diende onder meer om de toekomstige gemaal te paaien, maar zijn werk droeg Desmazures op aan hare majesteit zelve. Ook meer agrarische landheren kregen de muziek van Desmazures later in handen, waardoor hij zowel in Madrid en Barcelona als op het platteland vaak uitgevoerd werd.
De overdaad aan Franse barokmuziek is echter zodanig dat bepaalde figuren historisch uit de boot zijn gevallen. Desmazures was dat lot helaas ook beschoren. Zijn composities zijn dan ook niet buitengewoon origineel of boeiend, het is gewoon muziek in een bepaalde traditie en alleen wie daar van houdt, kan deze cd ten volle genieten. De componist schreef een suite in elke toonaard en het ensemble Vespres d’Arnadi koos die in mi klein en die in Do groot uit. Het concept van de suite, namelijk een bundeling dansen, levert hier in totaal 27 tracks van om en bij de twee minuten, telkens met een vrolijk karakter, sierlijke melodieën voor de houtblazers en meer slepende partijen in de strijkers.
Dirigent Dani Espasa voert de muziek met veel bezieling op, maar het mag niet baten: de ‘Pièces de Symphonie’ zijn gewoon niet het meest interessante repertoire dat er uit de gekozen periode (die van de Spaanse successieoorlogen tussen 1701 en 1714) bewaard is gebleven. Nochtans is het Vespres d’Arnadi volledig thuis in de barok, wat ze met voortreffelijke uitvoeringen van Händel, Couperin en Vivaldi reeds aantonen. Alleen is goed spelen soms niet genoeg, zeker als het vertrekpunt niet interessant genoeg is. Conclusie? Goed, maar alleen voor vakfanatici.
Meer over Charles Desmazures
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
