Waarom een groep als Corvus Corax vooral een zwart en doemdenkend (gothic) publiek trekt, is maar de vraag. De medeoprichters van de zogenaamde 'middeleeuwenrock' halen immers hun inspiratie uit het Rothwelsh, de eigen taal en muzikale code van troubadours. Omdat die zich met hun flamboyante levensstijl vaak boven de wet stelden, werden ze door de Kerk afgeschimpt als duivelsaanbidders, terwijl de inspiratie voor hun muziek veelal bij sagen en legenden lag. Het Duitse octet Corvus Corax spiegelt zich aan dit controversieel artistiek gedrag, wat hen als groep ook vaak maatschappelijk onaanvaardbaar maakt. Toch is hun muziek veeleer een lieflijk bedoelde combinatie van Middeleeuwse cantates, traditionele Oosteuropese invloeden en moderne ritmen. Doedelzak en handtrom zijn hiervoor onmisbare helpers, maar ook fluit, vedel en draailier zijn van de partij. Met vijf doedelzakken, drie drummers, de filharmonie van Staatstheater Cottobus, vocaal ensemble Psalteria van Praag én het Ivan Pl. Zajc-koor heeft Corvus Corax op het Wacken festival in Berlijn vorig jaar alvast voor een groot spektakel gezorgd.
Toegegeven, er zit een duistere ondertoon in deze eigenzinnige muziek. Getooid met halfopen sjamaangewaden en grimmige hoofddeksels ziet de band er ook vrij extravagant en woest uit. Corvus Corax is de Latijnse benaming voor 'raaf'; ook niet meteen het dier met de meest speelse en vrolijke kwaliteiten. Toch zijn de acht heren, die zich in wintertijd bezielen met de studie van oude verhalen, vrij goedaardig. Door een romantisch classicisme met pop/rock te versmelten, zorgt Corvus Corax voor een unieke en aangename muzikale invalshoek (die inmiddels dankzij ondermeer Dead Can Dance is uitgegroeid tot een heuse scène). Voor dit specifieke live-optreden heeft de band zich gericht op de oorspronkelijke manuscripten van Carmina Burana (voordat Carl Orff er zijn bewerking van maakte) om er zijn eigen stempel op te drukken. Die is overigens totaal onherkenbaar en eigenzinnig en werd, om juridische redenen, dan ook 'Cantus Buranus' genoemd. Mede dankzij vocale ondersteuning van een heus gemengd koor en symfonische invalshoeken klinkt dat allemaal ontzettend indrukwekkend. Tijd noch moeite werden voor dit optreden gespaard, te weten dat speciaal voor dit project ook het grootste draaiorgel ter wereld werd ontworpen. Overstelpende, gescandeerde Latijnse zangen kennen in combinatie met een dreigende cadans al vanaf 'Florent Omnes' een impressionistisch karakter. Gelukkig zorgen middeleeuwse invalshoeken en instrumenten voor enige luchtigheid in het geheel. Dat moet ook wel, want passages die zeven tot acht minuten in beslag nemen, durven al eens té bombastisch overkomen. Vandaar dat een rondedans als 'O Langueo' aanvankelijk voor enige verademing zorgt en het opus mooi in evenwicht houdt. Het langgerekt 'Curritur' bouwt langzaam in cadans op en ontaardt in een heerlijk opzwepend percussiespel dat plots volledig wegvalt en zo een enthousiaste schokgolf in het publiek teweegbrengt. Dat publiek lust dit totaalspektakel overigens wel, zo blijkt uit het veelvuldig ritmisch handengeklap. Een wens om er bij geweest te zijn is dan ook eigen aan deze live-registratie.
De muziek van Corvus Corax is, op zijn minst gezegd, vrij zwaarwichtig. Overdonderende, Latijnse koorzangen type 'O Fortuna' (dat vreemd genoeg niet is opgenomen) zijn niet meteen de meest luchtige vertrekbasis. Deze live-cd is de weergave van een spektakel dat veel meer is dan de som der delen, terwijl de deelnemende elementen al zo talrijk zijn. Van dit concert op Wacken is ook een dvd uitgebracht die allicht de grandeur van het geheel meer recht zal aandoen. Zonder toegevoegde beelden of reeds zelf een optreden van Corvus Corax te hebben bijgewoond, komt de cd net iets te ontoegankelijk over.
Meer over Corvus Corax
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
