Is het hardcore? Metalcore? Deathcore? Of is het wat van alles bij elkaar? Dat is duidelijk de vraag die men kan stellen bij het beluisteren van dit loeiharde album van Crimson Falls, een van de betere bands die de Belgische bodem heeft voortgebracht de afgelopen jaren. De groep wist reeds te overtuigen met het mini-album 'Ruins 2K5', al was het geluid daar niet je dat. Wat dit vijftal echter laat horen op 'The True Face of Human Nature' zet het vorige werk en veel bands genadeloos in de schaduw. Het veiligste is het vlugzout bij de hand te houden tijdens het beluisteren van deze mokerslag.
Met de soundscape/intro 'Abort Every Weakness' bouwt dit album nog relatief rustig op, een rust die meteen aan flarden wordt gescheurd door 'Erase All Fear': de pompende gitaren en doorrollende drums metselen vrolijk aan een wall of sound waar de vroegere Berlijnse muur van zou trillen. De laaggestemde gitaren doen regelmatig de naald overslaan in de richting van death metal, terwijl de opgefokte drumbeats de zweep over het tempo leggen. Tussen al dat geweld is het de hysterische oerschreeuw van frontman Wim Jacobs die allicht nog het meest doet denken aan wat men genoegzaam hardcore noemt, al is hij behoorlijk creatief in zijn zanglijnen. Geregeld wisselt de man van toonhoogte of laat hij een schreeuw overgaan in een bijzonder diep gebrulde passage. Het komt de afwisseling en energie enkel ten goede. Hoewel elke song stevig op zijn pootjes staat, dient zich toch een speciale vermelding op voor 'Controle Alt Delete', waar brulboei Sven De Caluwe van death metaltrots Aborted een vlijmscherp vocaal duel aangaat met Wim. Het feest houdt maar niet op, want net als de reeds vernoemde songs zijn onder meer 'Martyr vs. Terrorist' of 'We Are the Dead' loeiharde lappen brute metal met één doel voor ogen: beuken. Gelukkig beseft de band dat er tussen al dat geweld nog rustpauzes nodig zijn, dus worden op geregelde tijdstippen bevreemdende soundscapes of interludia ingelast (al dan niet met piano of een korte spoken word), die toch de tankcolonne even doen pauzeren en de luisteraar op adem laten komen. Het werkelijk succulente geluid uit de CCR Studio maakt dat elk instrument duidelijk te onderscheiden valt van de rest zonder de bruutheid van het geheel aan te tasten. Trouwens, tekstueel gaat het nog daadwerkelijk ergens over, wat de onderschriften bij elke song duidelijk laten blijken. Intelligente metal, dat was ook alweer even geleden.
Het leidt weinig twijfel dat Crimson Falls potten gaat breken met deze nieuweling. Zonder enige vorm van overdrijving is dit een album dat zonder problemen mee kan draaien in de internationale scene en waarvoor talloze bands in schaamte dienen weg te kruipen. Loeihard en compromisloos, welke andere woorden heeft een mens dan nog nodig?
Meer over Crimson Falls
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
