De New Yorkse singer-songwriter dawn Landes (sic) is niet aan haar proefstuk toe. 'Fireproof' kent een rits voorgangers die een link leggen tussen indiepop, country en folk. Deze zangeres met engelenstem is misschien nog het bekendst door haar cover van Peter, Bjorn & Johns gsm-hit 'Young Folks'. 'Fireproof' zal luisteraars doen denken aan goed vrouwvolk als Cat Power, maar het is met de Britse elektro-folkie Beth Orton dat Landes de meest opvallende gelijkenissen vertoont .
De plaat begint alvast veelbelovend met het starre, zuinig gearrangeerde 'Bodyguard'; vooral het moment waarop Landes hoog begint te kirren is goud waard. Ook het fijne, hallucinant-repetitieve 'I Don't Need No Man' is raak. 'Tired of This Life' is daarentegen een doordeweekse countryballade; dat deze middelmatige song de (strategisch belangrijke) derde plaats in de trackvolgorde inneemt, wekt de indruk dat Landes' sterkste werk de revue al gepasseerd is. Gelukkig ademt het mooi slepende 'Twilight' een melancholische herfstsfeer uit, die wel kan ontroeren. Vanaf dan wordt echter duidelijk dat 'Fireproof' toch een wisselvallige bedoening is: 'Private Little Hell' is een matige Cat Power-imitatie, terwijl 'Picture Show' een ramp van een lied is, dat volledig geënt lijkt op 'It Ain't What You Do, It's the Way You Do It', een jaren '80-hit van Fun Boy Three en de meidenpopgroep Bananarama. Ook 'Kids in a Play', met de bijna valse, zeurderige zanglijnen en pathetische tekst is een teleurstelling: de uitgesponnen analogie tussen een stukgelopen relatie en twee houterig acterende kinderen verveelt al na de eerste strofe. Het instrumentale 'Toy Piano' is nog de moeite, maar daarna gaat het finaal bergaf met 'Fireproof': geen van de resterende songs kan nog tippen aan de puike openingstracks. Doorheen het hele album is daarnaast opgevallen hoezeer Landes' zangstijl en timbre gelijkaardig zijn aan die van de hoger genoemde Beth Orton. Die laatste heeft helaas al een aantal uitstekende albums op haar naam staan, waarmee Landes' relatieve ontoereikendheid in schrijnend contrast staat.
'Fireproof' is, enkele songs daargelaten, zeker geen meesterwerk. Ondanks dawn Landes' prachtige stem viert de middelmatigheid hoogtij in het leeuwendeel van haar composities. Verder levert het bijna volledig ontbreken van een eigen muzikale identiteit de artieste geen extra punten op.
Meer over Dawn Landes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
