De Amerikaan Dwight Trible staat bekend als een jazzzanger die niet vies is van improviseren en experimenteren. Zo bracht hij in 2005 samen met de hiphopproducers van Ammoncontact (aka The Life Force Trio) het album 'Love Is The Answer' uit, een spirituele plaat waarop jaren zestiger avant-garde jazz gecombineerd werd met moderne, alternatieve hiphopbeats. Begin dit jaar werkte hij bovendien - net als grootheden als Yussef Lateef en Kamau Daaood - mee aan het prestigieuze 'With Voices'-project op Ninja Tune, een gunst die het Engelse label nu lijkt te willen terugdoen door Trible's 'Living Water' opnieuw uit te brengen.
'Living Water', oorspronkelijk uitgegeven in 2004, behoort tot het meer klassieke jazzrepertoire van Dwight Trible. Het album telt acht jazzklassiekers, door Trible op zijn typische, spirituele manier van tekst en vocale hoogstandjes voorzien. John Coltranes ballade 'Wise One' is meteen een opener van formaat. Als een muzikale slangenmens kronkelt Trible zijn bariton rond de theatraal trillende pianotoetsen van John Rangel en Joshua Spiegelmans speelse fluitriedels, om na een stukje 'spoken word' aan te belanden bij 'John Coltrane' van Bill Lee. Aanvankelijk spiegelt de piano op subtiele wijze de noten in de baslijn, terwijl nu en dan op de achtergrond, in het gezelschap van licht percussiegeroffel, een oosterse fluit weerklinkt. Trible en zijn gastzangers Waberi en Jon Williams openen met een adembenemend strak stemarrangement, maar al snel zet de gastheer een ritmische improvisatie in. Als ook pianisten Rangel en Harold Land jr. hun ladderklimmende ode aan Coltrane hebben gebracht, komt alles opnieuw samen in een krachtige, harmonieuze finale. Ook 'Ishmael' (Abdullah Ibrahim) baadt in een etnisch sfeertje met Trible in een bezwerende hoofdrol, tekstloos geruggensteund door Waberi en Williams, Trevor Ware's pulserende, zware bas en een ijle altsaxmelodie van Charles Owen. In 'Footprints' (Wayne Shorter) valt dan weer vooral de combinatie van Bobby Wests vederlicht pianospel en een mysterieus diepe synthesizerlaag op. 'Celestial Blues', origineel uitgevoerd door Andy Bey, mag er eveneens wezen, ook al haalt Dwight Trible het tempo compleet naar beneden en transformeert hij de soulsong tot een jazzy psalm. Ook Freddie Hubbards 'Little Sunflower' krijgt eenzelfde, galmende Trible-behandeling met piano, percussie en vibrafoon als belangrijkste 'partners in crime'. Op 'Afrika' (John Coltrane) wordt voluit gerefereerd naar het zwarte moederland met opnieuw een opvallende ritmesectie, organische slierten bamboefluit en poëtische woorden van dichter Kamau Daaood. Heel wat ingetogener, maar daarom niet minder indringend is 'Wild Is The Wind', wanneer Trible op originele wijze Nina Simone covert. Met kerkklokkengeluid als intro legt de zanger tot slot zijn ziel bloot als hij met de liturgische accapellasong 'Peace' de mensheid om vrede smeekt.
'Living Water' is een vocaal jazzalbum dat op geloofwaardige wijze flirt met gospel, ambient en etnische muzieksoorten. Dwight Trible is bovendien een artiest die oprecht gelooft in de positieve invloed van kunst en muziek en dat niet wegsteekt in zijn teksten. Reden genoeg dus om dit album in huis te halen.
Meer over Dwight Trible
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
