Een label als Wall of Sound blijft zijn verleden meeslepen als medeoprichter van de breakbeat-hype zo'n dikke tien jaar geleden. Toch houdt de platenfirma, na het afzwakken van de hoogdagen van het genre, met bands als Röyksopp of Infadels het hoofd aardig boven water. Nieuwelingen als Dylan Donkin helpen zelfs de grenzen te verbreden. Een carrière in de gitaarnoiseformatie Echobrain en meer recentelijk in het maatpakken- en surfgezelschap The Cons bewijst dat deze jongeling ook niet van één enkel walletje snoept. In zijn onlangs ontstane solocarrière pleegt de Amerikaan opnieuw volledige stijlbreuk. Ditmaal knipoogt de bard met enkele zoete folkballades naar het harmonieuze hippiegevoel van de jaren '60. Hoewel de man op dit zes songs tellende ep'tje nog duidelijk zoekt naar een identiteit, worden toch enkele leuke liedjes aangeboden die een liefdevolle retoruitstraling hebben.
Dylan Donkin heeft duidelijk zijn hart verloren in de 60's. De bruisende folkrocksong 'Depression Yesterdays' past met zijn begeleiding van handengeklap zo in het repertoire van Simon and Garfunkel, maar hoeft er met zijn sterke melodie ook zeker niet voor onder te doen. Trage, mooie gitaarballades met een dromerig karakter en een rijk gevulde achtergrondklank zijn het handelsmerk van de singer-songwriter die zijn falsetstem hier prachtig weet te plaatsen. Donkin bedient zich van een rijke klankkleur met een licht psychedelische inslag die verbergt dat zijn songs inhoudelijk een beetje mager uitvallen. Dat is zeker het geval bij opener 'Make a Choice', tevens de man zijn eerste single die hier duidelijk voorop geplaatst wordt: een doodeenvoudige zangfrase wordt doorheen de tekst eindeloos herhaald, met slaggitaar verrijkt en klimt af en toe naar boven of beneden.
Verder is het echter moeilijk duidelijke lijnen te trekken in 'Food for Thoughtlessness'. Het korte 'Diatom Blues' is met zijn slidend gitaarwerk een gezapige americanasong en de instrumentale pianoballade 'The Commonaut' weten een sfeervolle snaar te raken, maar ondanks het steeds vinden van een mooie melodie is het geheel té divers. Om het allemaal nog verwarrender te maken, blijkt 'Depression Yesterdays' een onafgewerkte demo te zijn en lijdt de nauwelijks aangeklede afsluiter 'Yolk' onder een begeleiding van enkel akoestische gitaar. Dit laatste verhindert gelukkig dan weer niet dat deze zesde track als erg beloftevolle song overkomt waarvan de strofe na één luisterbeurt al blijft hangen.
'Food for Thoughtlessness' doet een beetje proeven van Dylan Donkin, maar stopt waar alles net had moeten beginnen. Het is te hopen dat de man een duidelijker verhaal in zijn muziek steekt en die op een gelijkaardig niveau weet uit te puren voor zijn eerste langspeler. Die laatste moet overigens niet te lang op zich laten wachten, want de interesse is in elk geval wel geprikkeld. Verder kan Donkin zich misschien ook even bezinnen over zijn spuuglelijk artwork.
Meer over Dylan Donkin
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
