Voor wie het allemaal heerlijk gruizig, licht duivels en vooral sludgy doomish mag zijn, komt Earthride als geroepen! Deze band stamt voort uit voormalig Spirit Caravan-leden, en voor wie dat niets zegt: de crème van bluesy en gortige doom zit hier dus bij. Dat maakt van 'Something Wicked' dan ook een bijzonder smakelijke rit, ondanks ogenschijnlijke gebreken.
Qua snelheid zit het al meteen snor met het openende titelnummer: het logge tempo draagt de song verder als op een calvarietocht, maar dan eentje waar de gekwelde medemens omvergeblazen wordt door een zwaar grommende gitaar. Hadden ze deze muziek tijdens de kruisgang gespeeld, Jezus was vermoedelijk sneller ingestort. Of hij was als een gek beginnen headbangen en wiet beginnen roken, dat was ook een optie.
Earthride borduurt verder op de glorieuze nalatenschap van Black Sabbath, wat ook heel goed hoorbaar is gedurende deze plaat. De met blues doorspekte riffs en occasionele solo's grijpen meteen naar de keel en geven het geheel dat onweerstaanbaar donkere gevoel. Earthride klinkt wel een stuk demonischer dan de grootvaders van de heavy metal (faut le faire) en dat uit zich vooral in de teksten.
'Watch the Children Play' is – ondanks de titel – behoorlijk griezelig en zonder twijfel een van de uitschieters van het album, dankzij goed uitgekiende riffs. De moloch van de gitaar die hier tentoon gespreid wordt, is een monoliet in een landschap van zandduinen. Ook 'Supernatural Illusion', waar Scott 'Wino' Weinrich van Saint Vitus meekweelt, is een meeslepend stukje donkere muziek.
Enige kanttekening is de wat fletse sound, waardoor het geheel soms klinkt alsof het in een kartonnen doos werd opgenomen. Wie daar echter doorheen kan luisteren, zal vast overtuigd raken van het feit dat die groezelige productie hoort bij de authenticiteit van deze muziek. 'Something Wicked' is precies wat de titel doet vermoeden: een heerlijk diabolisch stukje doom van de bovenste plank.
