Dat de Noord-Londense Enfield Citadel Band een van de toporkesten van het Salvation Army is, hebben ze goeddeels te danken aan de legendarische dirigent James Williams MBE (Member of the British Empire, een titel die hem door koningin Elisabeth in 2002 werd toegekend). Begonnen als piepjonge cornettist in 1944, nam hij enkele jaren later voor meer dan vier decennia het dirigeerstokje over tot 2005. Nog altijd valt hij geregeld in, maar intussen werd vorig jaar met Jonathan Corry een dirigent aangeworven die volgens velen over de gelijk(w)aardige kwaliteiten beschikt. 'Classically Enfield' is zijn eerste cd met deze band. Corry stelde een programma samen van arrangementen van klassieke muziek die een dikke twee eeuwen overspant, van Bach tot Dukas. Hiermee speelt hij op zeer veilig, ouderwets zelfs, maar de helderheid en de overtuigende uitvoeringen van de opnames weten de oubollig aandoende inhoud wel een nieuw gelaat te geven. Om het geheel extra aantrekkelijk te maken werden met Christopher Deacon (trompet en piccolotrompet) en Dudley Bright (trombone) twee topsolisten uitgenodigd wier curriculum te ver zou leiden maar zowel in klassieke als filmmuziek hebben ze beiden hun sporen verdiend.
Deacon brengt een voor trompet zeer teder klinkende solo in Haydns tweede en derde deel van het 'Trompet Concerto in E flat major'. Op piccolotrompet is er de zoveelste (maar oerdegelijke) opname van 'Queen of the Night's Aria' uit 'De Toverfluit'. Dudley Bright maakt zijn naam waar in de soli van 'Sound an Alarm' uit 'Judas Maccabeus' van Händel en Gounods 'Lend Me Your Aid' uit 'The Queen of Sheba'. Het blijft wel zo dat de modernere klassieke muziek beter geschikt is voor blaasorkestbewerkingen, zoals Gounods eerder donkere werk aantoont. 'Themes from the New World Symphony' (Dvořák, gearrangeerd door de legendarische Ray Steadman-Allen) vraagt om zowel teergevoelige momenten als luide passages en koperblazers blijven nu eenmaal de beste oplossing om beide extremen in te vullen. Vooral het vierde deel ('allegro con fuoco') wint er veel bij. De plechtige opener 'Fanfare' van Dukas en de ouverture uit Berlioz' 'Beatrice and Benedict' bewijzen dat Franse componisten erg interessant materiaal aangeleverd hebben voor de nochtans erg Engelse (en dus on-Franse) brassbands. Het schitterende 'Hallelujah Chorus' uit Händels 'Messiah' is de uitzondering die de regel bevestigt: het volstaat om een bezoek aan de kerk van Westminster Abbey opnieuw voor de geest te halen om optimaal te genieten.
Een sterke productie erbovenop bewijst dat 'Classically Enfield' de dagen met James Williams kan doen herleven. Hopelijk bevestigt Enfield met een opvolger die gedurfder is.
Meer over Enfield Citadel Band
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
