Mendelssohn schreef twee vioolconcerti maar alleen het tweede – grote – concerto is het grote publiek bekend. Het eerste concert, in d mineur, schreef wonderkind Mendelssohn toen hij dertien was. Het is een onbevangen, zorgeloos werk, zoals zovele van Mendelssohns composities maar het verraadt een grondige kennis van viooltechniek en kent een overvloed aan charmerende melodieën. Het tweede concerto volgde tweeëntwintig jaar later, in 1844, na een lange ontstaansperiode van zes jaar. Het werd geschreven voor Mendelssohns concertmeester in Leipzig en collega-componist Ferdinand David.
In het eerste deel van het eerste concerto omspeelt solist Nemanja Radulovic om meesterlijke, onschuldige wijze het orkest. Een gezond gevoel voor muzikale humor is hem, noch Mendelssohn vreemd in dit concerto en het is met verve maar ook met een kleine knipoog naar de luisteraar toe dat Radulovic lyrische frases soms abrupt kan afbreken en lichtvoetig kan verdergaan. Ook de finale van dit eerste concerto kent een onvoorspelbaar, ondeugend zigeunerkarakter. Radulovic houdt een bewonderenswaardige lichtheid op snelle frases vast, die zo moeiteloos en vluchtig klinken maar hier en daar wat accuraatheid missen. Los van zijn andere, grote, kwaliteiten als muzikant vliegt hij af en toe was al te vlot over snelle nootjes heen.
Radulovic neemt het tempo van het eerste deel van Mendelssohns tweede concerto niet al te snel, wat ruimte laat voor verdriet in dit mineurdeel. Zijn hoogte is loepzuiver, wat niet iedereen gegeven is en bovendien domineert hij het orkest nergens overdreven: waar hij in dialoog gaat met de houtblazers of de strijkers is zijn klank steeds goed in proportie. Het trage deel is onversneden zangerig gespeeld, met een smaakvol gebruik van vibrato. Hier zet de solist zich het meeste af tegen de begeleiding. De introductie tot de finale wordt dan weer traag en bijna als een soort van aarzelende improvisatie uitgevoerd.
Het is erg aangenaam om beide concerti op dezelfde cd te horen: de meeste vioolvirtuozen kiezen een concerto van een andere romantische componist om naast Mendelssohns e-mineur concerto te zetten maar Nemanja Radulovic presenteert beide werken met verve, lyriek en muzikaliteit. Over de cover van de cd kan iedereen het zijne denken maar hij herbergt een verrassend overtuigende en boeiende uitvoering van deze mooie muziek.
Meer over Felix Mendelssohn-Bartholdy
Verder bij Kwadratuur
