De twee trios voor viool, cello en piano die Mendelssohn in 1840 en 1845 schreef, zijn belangrijke werken in het oeuvre van deze Duitse romantische componist. Mendelssohn zet ermee trouwens ook de lijn verder in een genre dat door Beethoven en Schubert tot nieuwe hoogtes was gestuwd. Na terecht bekroonde opnames met trio's van Brahms, Shostakovich, Saint-Saëns, Fauré, Ravel en Chausson was Mendelssohn dus een logische keuze voor het bekende Wanderer Trio.
Het Wanderer trio staat garant voor een warmbloedige, romantische interpretatie die vanaf de eerste tot de laatste noot de sfeer van de negentiende-eeuwse Duitse huiselijkheid oproept. Beide trios staan in mineurtoonaard (d en c mineur) en bezitten een zelfde soort van gejaagd karakter in hun eerste deel. Het eerste deel van het tweede trio lijkt een energie te bezitten die onuitblusbaar is en zo komt de muziek pas tot rust wanneer we bij het trage deel zijn aanbeland. Het vlotte samenspel tussen de muzikanten en de manier waarop de piano moeiteloos melodielijnen van viool of cello overneemt is daar zeker niet vreemd aan. Ondanks Mendelssohns klassieke vormgeving is het niet moeilijk in te zien waarom Robert Schumann dit tweede trio, met zijn plotse sfeerwisselingen en impulsieve karakter, zo bewonderde.
Knap is ook het scherzo uit dit tweede trio. De ijlende, dringende atmosfeer wordt perfect weergegeven, net als Mendelssohns energieke, soms bijna schizofrene afwisseling van euforie en wanhoop, zodat deze interpretatie af en toe aan (een weliswaar gestileerde) Schumann doet denken. Het scherzo uit het eerste trio is dan weer een vrolijke oefening in virtuositeit, die geen van de drie muzikanten problemen oplevert. Zo lichtvoetig en zorgeloos heeft deze muziek nog maar bij weinigen geklonken. De finale van dit werk bezit een strakke ritmiek, waarbij het ritmische kernmotiefje van slechts drie noten onder dit hele deel door blijft klinken subtiel in de verf wordt gezet.
Het is zeldzaam om een opname te horen waarbij de muziek de muzikanten zo inspireert dat zij op hun beurt hun uitvoering enthousiast en opzwepend doen klinken, maar dit is zo een van die opnames. Het Wanderer Trio bevestigt haar rol als een van de betere kamermuziekensembles van dit moment met deze uitstekende Mendelssohn-plaat.
Meer over Felix Mendelssohn
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
