In tegenstelling tot wat de groepsnaam doet vermoeden, bestaat deze Italiaanse band slechts uit drie muzikanten. Drummer Marco Mazzoldi en gitarist Luca Ciffo kennen elkaar al van bij Bron Y Aur. Mazzoldi produceert potige, uit de kluiten gewassen, ritmes die Ciffo met sobere, rechtlijnige distortiongitaarriffs beantwoordt. Deze stevige fundering is de basis waarop Fabio Ferrario analoge geluidseffecten en stemsamples uit Italiaanse films en radio-uitzendingen plakt. Het gebruik van stemsamples durft al eens een trucje te zijn om een gebrek aan muzikale ideeën te camoufleren. Hier klinkt dat Italiaans echter bijzonder sappig en exotisch en bezorgt het de band een eigen geluid. Bovendien wordt de spanningsboog strak gehouden door de meer opruiende samples - zo komen ze tenminste toch over - naar het einde van de track te plaatsen zodat er naar een climax wordt opgebouwd.
Dat wordt mooi gedemonstreerd in de dreigende opener 'Il Potere'. Ook het snelle, spacerock-achtige 'Agosto80' dendert lekker verder en weet in zijn monotone repetitiviteit een trancegevoel op te roepen, onder meer door de abstracte, in een ritmeloop gegoten geluidsmanipulaties. Halverwege de track en net op het juiste moment duiken stemsamples op, die de zaak boeiend weten te houden. Grappig is 'La Bestia': na een intro met boormachineklanken (van bij de tandarts?) ontplooit er zich een nogal bombast ritme, aangedikt met met kazoo-geluiden en zwaar vertraagde, grommende stemmen. Niet alle songs zijn even geslaagd. 'Omissis' verzandt in een al bij al saaie structuur waarbij de enige vooruitgang bestaat in het almaar sneller spelen van een monotonale riff. 'Noscosmic' is dan weer te veel een flauw doorslagje van wat eerder al was te horen. De laatste song is een regelrechte stijlbreuk met de andere tracks: 'Eclisse Fuzz' is een extatische, snelle rocksong met uitbundige Italiaanse zang. De track vloekt met de rest, is zeker niet de sterkste song van het album en komt daarom eerder als een opvuller over.
Deze release is best aangenaam luistervoer voor de gemiddelde noiserock- en krautrockfan, maar door de aanwezigheid van enkele mindere tracks valt het geheel wat licht uit.
Meer over Fuzz Orchestra
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
