De overvloed van de voorbije jaren aan inlandse ensembles die Ierse folk menen te brengen – niet toevallig gepaard met de wildgroei aan Ierse pubs in ons land – is gelukkig verminderd. Intussen is tevens het koren van het kaf gescheiden en laat het meteen gezegd zijn: Green Jacket behoort tot het eerste. Hun repertoire omvat naast een traditionals ook eigen werk. De groep is evenmin vies van samenwerking met dansers, solo of in groep en in 2003 bracht het kwintet (toen nog kwartet) een fel gesmaakt Iers concert met een West-Vlaamse fanfare. Fluitist Frederik Vandaele is overigens ook een getalenteerd bastubaïst.
Het gros van de werken op hun debuut zijn traditionals, die echter met de nodige overtuiging zijn gebracht zodat het nooit op routine lijkt. Ook beperken ze zich niet tot Ierse folk. Het derde nummer 'The Øtter's Hølt' is een erg mooi voorbeeld hiervan: het begint met een Franse bourrée die overgaat in een Zweedse melodie die ze bij Hedningarna ontdektenom te eindigen met een reel, 'The Otter's Holt'. Daarvoor begon de cd al met een vrolijke combinatie van Ierse dansen (meer bepaald een jig en twee reels), 'Dusty Windowsill / The Glass of Beer / John Stenson's 2nd', gevolgd door een zeemanslied uit de 19de eeuw. Dat nummer, 'The Dreadnought', confronteert ons meteen met de bijzonder aangename stem van accordeoniste Katelijne Janssen, die er in 2003 nog niet bij was, net als het serene 18de-eeuwse oorlogslied 'Will Ye Go To Flanders'. Het bijna negen minuten lange 'The Bonnie Ship the Diamond' is een Schots lied over een schip, ingekaderd in een resem mooie doedelzakmelodieën waarin een al even overtuigend zingende Jan Debrabandere (gitaar en concertina) vocaal ondersteund wordt door diezelfde Katelijne Janssen. In 'The Beggin' gaat hij zelfs uitdrukkelijk het timbre van Christy Moore achterna. Voor het overige is het al jigs, reels en polka's wat de klok slaat, al moet hier zeker de medley 'Catharsis' vermeld. Jan Debrabandere schreef de mooie, erg ingetogen intro, gevolgd door een zogenaamde strathspey (een Schotse dans) en twee reels. Het slotnummer, 'The Smelly Sock Song', is volgens de groep een buitenbeentje en doet qua zang en sfeer wat denken aan 'Black Widow' van Michelle Shocked.
Green Jacket valt behalve de goede liedkeuze en de sound vooral op door de het sterke authentieke karakter dat de groep aan haar muziek geeft. Een blinde luistertest verraadt nergens de komaf van dit ensemble en daarmee hijsen ze zich meteen boven het niveau van vele "echte" Ierse folkbands. Het zal moeilijk worden om een evenwaardige opvolger op te nemen. Dat ze rustig de tijd nemen, deze cd is lang houdbaar.
Meer over Green Jacket
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
