Grimlord is een driekoppig gezelschap dat besloot om het heft in eigen handen te nemen en niet te wachten tot een platenfirma hun album zou uitbrengen. Die doe-het-zelf mentaliteit kan best wel vruchten afwerpen, want ondanks alles behoudt een groep zo volledig zeggenschap over de artistieke kant, en daar is het uiteindelijk toch allemaal om te doen. Muzikaal zit het geheel van Grimlord behoorlijk in elkaar, maar het is de bijzonder matige tot ondermaatse zang van Barth La Picard die het geheel de nek omwringt.
Echt extreem kan Grimlord niet genoemd worden, aangezien dit trio graag en veel melodie incorporeert in de muziek. De ritmesectie is vrij potig en solide en wanneer de gitaren erbij komen, klinkt het geheel toch vrij agressief. Van tijd tot tijd kan men zelfs spreken van vleugjes symfonische black of melodische death metal in de soep. De muzikanten spelen uitstekend, al blijft er niet bepaald veel van hangen. Daarvoor zijn de riffjes en melodieën net te voorspelbaar of iets te vaak gebruikt door anderen, die dan het geluk hebben gewoon de eerste te zijn. Wanneer de groep dan ook volledig instrumentale songs uit de koker perst, blijft het geheel aardig en valt er goed naar te luisteren. Zodra de heer Barth echter zijn mond opendoet, is het uit met de pret. Niet alleen is zijn zang bijzonder vlak en ongeïnspireerd, hij klinkt voor geen meter. Het is soms ronduit vals en meestal slaan zijn vocalen als een tang op een varken. Het is dan ook des te erger dat een album waar in wezen weinig mis mee is (buiten echt iets opvallend), zo faliekant de nek wordt omgedraaid door bijzonder zwakke zang.
Grimlord schiet de bal flink naast het doel met dit album. De beste optie is een andere zanger zoeken, want op deze manier hoeft het echt niet.
Meer over Grimlord
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
